China: Tibetaanse invloeden in Shangri-La

Sinds 2001 mag het plaatsje Zhongdian zich Shangrila noemen. In januari 2014 vond er een drama plaats, toen in een guesthouse brand woedde en het hele ‘oude’ centrum in de brand stond. Daarna is het ‘oude’ centrum weer opgebouwd door de overheid en nog steeds is het plaatsje waanzinnig populair bij toeristen. En niet zonder een reden…

Dinsdag 21 augustus tot donderdag 23 augustus – Shangri-La, het paradijs?
Shangrila ligt op 3200 meter hoogte. Gelukkig heb ik in Lijiang (2400 meter) al een beetje aan de hoogte kunnen wennen. In de namiddag arriveren we per bus in Shangrila en gaat iedereen naar zijn hostel toe. Ik word begroet door een broekenbijtertje: een grappig klein hondje dat niks anders doet dan in broeken te bijten. En dat bij iedereen. 3 maanden oud…

In de avond spreken we af om met 5 man te gaan eten, maar eerst geniet ik nog even van het dansspektakel op het pleintje in de oude stad. Dit maakt China altijd erg gezellig zo. Meestal duurt het een uurtje. Daarna zitten we Chinees te hotpotten, Chinees fonduen…

Op woensdag ga ik naar het bekendste klooster van deze regio: het Songzanlinklooster. In dit klooster wonen 300 monniken en als je er bent heb je het gevoel dat je in Tibet bent. Tibet ligt hier niet ver vandaan, maar daar kom ik als buitenlander niet zomaar in. Het klooster is mooi, herbergt diverse gebedsruimte en ligt op een mooie plek net buiten de stad. Vanuit het klooster heb je prachtig uitzicht op de omgeving. Net voor het klooster ligt een parkje met een meer van waar ik nog een paar mooie foto’s schiet. In de namiddag verlaat ik het klooster en eenmaal terug in mijn hostel kom ik erachter dat ik mijn zonnebril heb laten liggen in het klooster: ergens, geen idee waar. Ik terug en gelukkig laat men het toe om mij te laten zoeken. En wie zoekt die vindt…

In de avond spreken we af met hetzelfde groepje. Iedereen verlaat deze mooie regio, behalve ik. Ik blijf nog één dag om van de omgeving te genieten.

In de omgeving van Shangrila zijn verschillende dingen te doen. Desondanks blijf ik in het plaatsje, wandel wat rond door de gezellige straatjes en ga naar een heuvel met een tempel om te genieten van het mooie uitzicht over de stad.
Ik heb lang overwogen om naar Tibet te gaan. Het nadeel van Tibet is dat je er niet vrij mag reizen en dat tours redelijk prijzig zijn. Mocht je dat niet willen, dan is de route Kunming-Dali-Lijiang-Shangrila een prima optie om toch een beetje Tibetaanse invloeden op te snuiven. Ik ga morgen terug richting Kunming, maar maak eerst een tussenstop in Dali…

https://www.travel4history.com/azie-china/shangri-la-reisgids 

Vrijdag 24 augustus tot 27 augustus 2018 – Dali…
Vanuit Shangrila is het 5 uur met de bus naar Dali. Onderweg kom je prachtige uitzichten tegen, maar ik ben met de lokale bus dus stoppen is geen optie. Dali is een vrij grote stad met 3.3 miljoen inwoners, maar in het oude gedeelte van de stad wonen maar 130.000 inwoners. Ik verblijf in het oude gedeelte van de stad en dat is nog best gezellig. Vooral druk, omdat het nog steeds vakantie is en in het weekend komen er alleen maar meer Chinese toeristen bij.
Het laatste weekend in China doe ik niet ontzettend veel. Ik struin door de leuke straatjes, geniet nog even van het lekkere eten en gelukkig heb ik een gezellig hostel waar ik met menig Chinees een praatje probeer te maken.

Op maandag pak ik de trein naar Kunming. Ik verblijf hier nog 1 nacht. Ik heb een bed in een appartement in de stad geboekt, maar ondanks vele malen vragen wijst iedereen mij een andere kant op. Bellen werkt niet, mailen naar de accommodatie werkt niet en uiteindelijk boek ik een hostel ergens anders. De volgende dag word ik door booking.com op no-show gezet, maar dat wordt al gauw door de eigenaar van dat hostel geannuleerd, nadat hij mijn verwoede pogingen zag om het hostel te zoeken…

1 nachtje verblijf ik Kunming en de volgende dag, in de middag vertrek ik naar het Internationale vliegveld van Kunming. Ik vlieg met een onbekende maatschappij naar Penang, Maleisië. Ik heb geen uitreisticket, maar voor deze ene keer heb ik er zelf één in elkaar geknutseld. Natuurlijk met officiële cijfers, maar het wordt nog zweten als de man achter de balie eens grondig naar mijn ticket kijk. Ik zeg er voor de zekerheid maar bij dat ik 3 maanden in Maleisië mag zijn. Hij geeft mij een ticket en ik moet mijn bagage laten controleren. Hup, door de scanner. Ik was vergeten mijn oude telefoon uit mijn backpack te halen, dus daar werd ik eventjes vriendelijk (not) op gewezen… Tot slot bij de douane werd mijn visum gecontroleerd. Ik zat tegen de 30 dagen aan, maar ik raad het niemand aan langer dan die 30 dagen te verblijven. Veel backpackers doen dat in Thailand, dan betaal je een boete en ga je weer verder. Maar in China zijn ze behoorlijk streng kan ik je zeggen. En even later zit ik in het vliegtuig naar Maleisië…