Ayutthaya: Oude tempelstad, een zielige teen en ‘breien en varen’

In deze blog: het duurde behoorlijk lang, voordat ik wist hoe je Ayutthaya nou precies uit sprak. Waar ligt de klemtoon en wanneer de a en de u? Voor de leek zal ik het hier neerzetten hoe je het uitspreekt: Ajoe Taja. Terwijl ik het hier zo neerzet denk ik: waar heb ik nou zo een moeite mee gehad???

Ayutthaya is een stad van 70.000 inwoners. Volgens Wikipedia is de stad vernoemd naar de Indiase stad Ayodhya (geen idee waar dat ligt…). Net als in Kanchanaburi vind je hier veel historie: al zijn het alleen maar de vele tempels die overgebleven zijn uit het oude Koninkrijk Ayutthaya, dat bestond van 1351 tot 1767. Ayutthaya was letterlijk het centrum van de macht in het toenmalige Thailand), vele Europese handelaren hadden hier een handelspost (waaronder ook de Nederlanders). Op zijn hoogtepunt kende de stad 1 miljoen inwoners. In 1767 kwam er een einde aan dit koninkrijk door de verwoesting van de stad door de Birmezen. Als je niet van tempels houdt, moet je zeker niet verder lezen. Als je van leedvermaak houdt wel…

Maandag 9 april 2018 - iets vergeten?
Van Kanchanaburi vervolg ik mijn reis naar Ayutthaya, 200 kilometer ten oosten van Kanchanaburi en 100 kilometer ten noorden van Bangkok. Door naar Ayutthaya te gaan vermijd ik dat ik terug naar Bangkok moet.. die hitte daar pfff. Dat heb ik weer goed opgelost! Vanaf het busstation van Kanchanaburi pak ik een lokale bus naar Suphan Buri. Terwijl ik in de bus zit bedenk ik mij dat ik mijn tablet vergeten ben… Ja, dat overkomt elk mens wel een keer in zijn leven (of meerdere keren in zijn leven, ik noem geen namen). Het stopcontact bij mijn bed deed het niet, tja dan laad je hem maar op - op de gang. En als je er dan niet meer aan denkt…

Eenmaal aangekomen in Suphan Buri staat er een minibus klaar om naar Ayutthaya te gaan. In James Bond achtige stijl springen we de minibus in. Waarom geen idee, we worden niet achtervolgt, maar het klinkt wel spannender…
In het centrum worden we de bus uitgezet en zet ik het op een loopje naar mijn hostel, DE Pumpkin hostel genaamd. Totaal niet druk, maar de eigenaar is een grappig oud mannetje. Ik lig op een kamer met 8 bedden, 1 bed is bezet door een Noorse jongen. Hij is vandaag niet zo van de gesprekken, kortaf… ach dat ben ik zelf ook wel eens als ik er geen zin in heb. In de avond loop ik over de nightmarket en dat is altijd genieten. Kleine dingetjes voor een lage prijs en altijd smikkelen en smullen. Ik vraag me soms wel eens af of die smoothies hygiënisch verantwoord zijn. Dat weet je alleen wanneer je het proeft: dus vooruit met die Kiwismoothie. Als ik morgen snel naar de wc moet, dan weet ik hoe laat het is…

Dinsdag 10 april 2018 – Fietstochtje door Ayutthaya
Het hostel heeft een aantal kwaliteitsfietsen voor een lage prijs. Nou… laat het woordje kwaliteit maar weg: ze hebben fietsen voor een lage prijs. Maar natuurlijk eis ik wel een fiets met het hoogste zadel. Ook dat klinkt mooi, maar zo hoog kunnen die zadels niet. Ach het is goedkoop is de slotconclusie.
Ik ga met de fiets naar het zuidoosten van Ayutthaya en ga naar wat tempels aan de andere kant van de rivier. Eerst kom ik nog bij een soort van oude stadsmuur en daarna ga ik mij het Vesuvius trappen om de autobrug op te komen. Ik zie weinig mensen met de fiets over deze brug gaan. Mag dit wel? Effe doortrappen en ik ben aan de andere kant. Mijn eerste bezienswaardigheid is een tempel en als ik die gezien heb… ga ik naar de volgende tempel. De eerste tempel heet Wat Phanan Choeng. In deze tempel staat een 19 meter hoog Boeddhabeeld. Veel toeristen slaan deze tempel over en alleen vanwege dit beeld is dat zonde.

De Nederlanders van de VOC zaten ook in Ayutthaya. De resten van dat oude VOC-Dorp zijn omgetoverd tot het museum Baan Hollanda. Heel leuk, maar het is alleen open op woensdag en zondag. Een paar chagrijnige Nederlanders komen mij met een zuur gezicht al tegemoet: TIS DICHT! Ja of je mot morgen terugkome! Maar morgen ben ik niet in de buurt dus helaas pindakaas. Dan fiets ik maar naar het nabijgelegen ‘Japanese Village’.

Er zijn 2 kleine museumzalen en in 1 zaal hangt een grote foto van het schilderij Iudea (je weet wel…) van David en Johannes Vingboons: een mooi schilderij hoe Ayutthaya er in de 17de eeuw eruit zag. Volgens de beschrijving hangt dit schilderij in het Rijksmuseum, dus of iemand dat even voor mij kan verifiëren, hartelijk dank, ik hoor het graag!

Ik vervolg mijn fietstocht naar Wat Yai Chai Mongkol (wie? Ja deze!), een tempel uit 1357 na Christus uiteraard. Deze tempel is één van de belangrijkste en drukste tempels van Ayutthaya en kenmerkt zich door de vele Boeddha’s die nog hartstikke heel zijn… Na deze tempel wordt het hoog tijd terug te gaan naar het hostel. Ik neem weer een aanloopje met de fiets om de brug goed over te komen… en terwijl ik op de brug en boven de rivier fiets zie ik een andere brug met fietsers en wandelaars… ja, die brug had ik moeten hebben. In de avond nog even een heerlijke versnapering bij de night market en mijn dag is weer compleet.

Woensdag 11 april 2018 – Als ik die hond in mijn handen krijg…
Vandaag beginnen de voorbereidingen voor Songkran. Songkran is Thais Nieuwjaar en dat betekent dat vele locals vrij zijn de komende dagen. Topdrukte dus! Daarom loop ik de ochtend even naar het station om een treinkaartje te bemachtigen. Om een beetje af te snijden pak ik een bootje die je voor 5 baht naar de overkant brengt. De kapitein is een Thaise vrouw van in de 60. Als ik in de boot stap zie ik dat ze lekker aan het breien is. Met veel enthousiasme breit ze er op los. En als er genoeg passagiers zijn legt ze het werkje neer en geeft ze gas. Dat is nou eens effectief je tijd besteden.

Bij het treinstation boek ik een kaartje in de goedkoopste klasse, 3de klas en dat voor 1 euro. De rit duurt 4 uur.
Het is bloedheet in Ayutthaya en heel veel zin om tempels te bezoeken heb ik niet. In het centrum heb je het Historische Park van Ayutthaya dat op Unesco Erfgoedlijst staat. Ik loop een rondje eromheen en dan zie je al meer dan genoeg, zie de foto’s als bewijsmateriaal.

Ik ben bijna bij mijn hostel als er tussen twee auto’s agressieve hond mij bijna aanvalt. Net bij mijn hiel stopt ie en houdt ie en doet hij alsof er niks gebeurt is. Omdat het allemaal heel snel gebeurde en ik ontzettend schrok… heb ik op de één of andere manier mijn grote linkerteen dubbelgeklapt en die doet verschrikkelijk pijn. Rustig en strompelend loop ik terug naar mijn hostel. Het eerste wat ik doe is een portie ijs vragen aan de eigenaar en op mijn teen leggen. Over een paar dagen is het over… zegt hij. Als bewijsmateriaal heb ik een prachtige mooie foto toegevoegd van mijn zwaar gehavende linkerteen en mijn zeer sterke en solide grote rechterteen. De geur kun je maar beter wegdenken…

Ik besluit in de avond in het hostel te eten en een aantal keer ijs op mijn zielige teen te leggen. Ik kijk morgen wel of ik eventueel naar het ziekenhuis moet en/of ik de trein naar mijn volgende bestemming pak of dat ik naar Bangkok ga… Maar als ik die hond nog een keer tegen zou komen, dan zal ik hem, ik zal hem….

Wat een cliffhanger en een spannend einde weer… het lijkt Goede Tijden Slechte Tijden wel.