De tweedaagse slowboat van Luang Prabang naar Thailand

In deze blog: Genieten van de zonsondergang op een slowboat op de Mekongrivier. Hoe prachtig is dat? Ja, dan zit je in China, maar schrijf ik toch nog even over de ervaringen in Laos, want dat is immers ook een krappe maand geleden gebeurd….

Slowboat naar Huay Xai
En dan zit je ineens in de slowboat naar de grens met Thailand. Veel toeristen doen deze route andersom, beginnen aan de grens met Thailand en gaan dan naar Luang Prabang. Deze rit is korter qua tijdsduur, je hebt immers de stroming mee. De trip duurt 2 dagen, maar je zit niet 2 dagen achter elkaar in de boot. Vanuit Luang Prabang ga je eerst 9 uur met de boot naar Pak Beng, daar overnacht je en de volgende dag ga je dan verder naar Huay Xai, wat op de grens ligt met Thailand. Daar stap je uit.

Vanuit Luang Prabang moet je eerst met een pick-up naar de pier toe, die ligt 6 kilometer ten noorden van de stad. Daar stap je op de boot. En je ontmoet al gauw mensen waar je gezellig mee kan kletsen, dus de boottocht gaat lekker snel. In het pickupbusje ontmoet ik een Duitse jongen en in de boot kom ik Astrid, de Belgische dame die ik ontmoette tijdens de Thakhek Loop en bij de Blue Lagoons in Vang Vieng.

De boottocht is in een houten boot, ik schat 25 meter lang (al is het maken van een schatting niet mijn sterkste eigenschap), met plek voor ongeveer 40 mensen. Gelukkig hoeven we niet te zitten op houten bankjes… nee, we zitten lekker op een oude autostoel, zonder hoofdsteun helaas. En dan hoef je alleen maar van het uitzicht te genieten, geen straf uiteraard. Het is ook mogelijk de bus te pakken van Luang Prabang naar Thailand, maar dit is veel meer fun (Engels voor plezier…). We varen een mooie zonsondergang tegemoet, we gaan richting het westen en bijna iedereen op de boot begeeft zich voor op de boot om een glimp van de zonsondergang mee te maken.   

Rond 18 uur komen we aan in Pak Beng, halverwege de route met de slowboat op de Mekongrivier. Via een houten plank onstabiele plank moet je naar de kade. Ik met mijn tas achterop en ja, daar is ie weer, die zielige teen. Ik kan niet mijn balans houden en het is dat andere mensen mij tegenhouden, anders lag ik gestrekt op mijn zij op een drijvend vlot.

Aan de kade wordt je overladen met mensen die je een accommodatie komen aanbieden. Samen met die Duitse jongen, Julius delen we een kamer voor 40.000 kip, 4 euro per nacht. Oké, de accommodatie is goedkoop, maar het eten is wel duurder dan ik gewend ben. Met een groep van 6 eten we, heel toepasselijk, Indiaans. Ja, dat moet je ook een keer gegeten hebben in Laos… En met een groepje van vier sluiten we avond af in een pub, met een gratis cocktail, beetje poolen… wat is dat lang geleden… en een spelletje Beerpong, een tafel, aan beide kanten 6 bekers en het is de bedoeling dat je raak gooit in het bekertje van de tegenstander. Nu ik er zo over schrijf denk ik… sommige mensen hebben ook niks te doen in het leven…

De volgende ochtend vertrekt de boot om 8.30 uur van Pak beng naar Huay Xai. Ik stap op de boot waar Julius en twee andere toeristen van de boot van gister op zitten… Gelukkig komen we er net op tijd achter dat dit de boot naar Luang Prabang is. We pakken onze tas en gaan dit keer naar de goede boot toe.

Mocht iemand overwegen de slowboat te pakken van Laos naar Thailand, zou ik zeggen: DOEN met HOOFDletters. Vooral omdat het een leuke ervaring is en weer eens iets anders dan de bus of de trein. De natuur is veelal hetzelfde en ik vond het eerste stuk, van Luang Prabang naar Pak Beng, mooier dan de tweede dag. Maar gelukkig… smaken verschillen.

Om 17 uur komen we aan in Huay Xai. Het is mogelijk meteen een shared taxi te pakken naar de grens en dus naar Thailand. Maar Julius en ik rekenden nog op een dagje Laos, dus zoeken wij een hostel in Huay Xai. Een bed in een slaapzaal is 50,000 kip, oftewel 5 euro pp. Iets prijziger, maar vooruit dan maar… In de avond zoeken we een streetfoodtentje op. Julius heeft niet heel veel goed meer over, dus we moeten op  het budget letten. Maar zoals het gezegde luidt: wie zoekt, zal vinden… en zo geschiedde. Mooie laatste woorden hier in Laos…

De volgende dag, en dan is het voor de goede rekenaars onder ons alweer vrijdag, gaan we naar Thailand. In een pickupbusje worden we naar de grens gebracht, waar de paspoortcontrole soepel verloopt. Zoals altijd het geval is geweest tot nu toe. Een stempeltje dat je Laos uit gaat en stempel dat je Thailand weer in gaat en 30 dagen mag blijven. Het is de laatste keer dit jaar dat ik Thailand per land mag binnenkomen. De wetgeving verandert wel eens, maar via vliegtuig mag je Thailand zo vaak binnenkomen als je wilt, via land maar 2 keer per kalenderjaar. Wees gewaarschuwd!

Ik heb een ticket gekocht naar Chiang Rai, Julius naar Chiang Mai. Na 2 uur stap ik uit in Chiang Rai, zeg Julius gedag en stap ik met twee andere toeristen in een tuktuk waar we met z’n drieën heel knus tegen elkaar aan zitten. En dan nog de backpacks die heel leuk een plekje moeten hebben, dan maar op schoot. Er zijn een aantal aparte bezienswaardigheden hier in Chiang Rai, maar daar zal ik de volgende keer over berichten…