Wereldstad Tokio

Konnichiwa (Hallo) mensen uit het zonnige Nederland,

Na een aantal maanden gewacht te moeten hebben was het dan eindelijk zover. Zondag 3 september vloog ik, na een vertraging van 1 uur en 50 minuten eindelijk op weg naar Warschau en door naar Tokio. Die laatste vlucht duurde 10 uur, maar die vlucht was snel voorbij. Op een gegeven moment ontdek je een spelletje op je schermpje wat je al heel lang niet meer gespeeld heb: Bejeweled. En fanatieke gamer dat ik ben, stoppen doen we dan niet bij het eerste potje met een score van 13.478. Uiteindelijk lukte het me de score te verbeteren tot 30.741 punten.

Nou dat was het belangrijkste wat ik moest melden. Tot de volgende ke..

Oja. Ik ben nu natuurlijk in Tokio! De eerste kennismaking met de Japanners was al geweldig! Voordat je door de douane gaat moet je eerst langs de conciërge (dat stond op hun rug). De personen die hun immigratiepapiertje niet goed hadden ingevuld moesten dat opnieuw doen. Uiteraard was ik wel goed bezig. Bij de conciërge even je beide wijsvingers laten scannen om te kijken of het overeen komt met je paspoort, denk ik, en je bent in Japan!

Het is wel even uitzoeken welke trein je moest hebben ondanks dat je het van te voren opgezocht had. Maar de Japanners zijn altijd vriendelijk om je even te helpen. Op het perron aangekomen valt je meteen op dat iedereen in een rijtje achter elkaar op de trein staat te wachten. Wie het eerst komt wie het eerst maalt. In Nederland duw je al gauw iedereen aan de kant; als jij maar zit, he? Na een ritje en een overstap ben je in  ongeveer 1.5 uur waar je moet wezen: je hostel. Inchecken vanaf 16 uur dus meteen maar een wandelingetje door de stad gedaan. Naar Chiyodu gelopen, waar het keizerlijk paleis te vinden is. Normaal gesproken kan je wandelen door de tuinen van het paleis, maar niet op maandag. Ik was er op maandag. Wel fanatiek eromheen gelopen en toen was het idee om nog even naar de Tokio Tower te gaan lopen. Dat is dan weer geen goed idee als je toch nog wel aardig moe bent en gedesoriënteerd bent vanwege de lange vlucht. Gevolg: je raakt de weg kwijt en je bent het dan wel een beetje zat. Op elke hoek van de straat is wel een minisupermarkt met broodjes, sushi, drinken etc. dus maar een paar broodjes gekocht en toen naar heet hostel. Het ruige nachtleven van Tokio zat er voor mij vanavond even niet in. Ingecheckt in het hostel, gedoucht en lekker lang slapen, dacht ik. Maar dat was een misvatting door het knoertharde matras. Gelukkig hoef ik nog maar 3 nachten…

Dag 2 begon rustig. Na het slechte slapen even rustig gegeten en toen op pad. Eerst begonnen in het Edo-Tokyo Museum (wat anders, ik als cultureel persoon) met allemaal feitjes en weetjes over Tokio. Daarna meteen doorgestoomd naar het sumomuseum. Een gratis museum wat bij het meest bekende sumoworstelarena ligt van Japan: Ryogoku Sumo Hall. Museum stelt niet super veel voor: allemaal afbeeldingen van sumoworstelaars vanaf 1850 tot aan nu. Van Akobono Tarobono  tot aan de wel gerespecteerde Musashimiru Koyo (ja, dit heb ik daar ook niet onthouden, maar even voor jullie opgezocht, dus bij deze). Daarna door gegaan naar de Sensoji temple, kan niet anders zeggen dat dit  prachtig was. Een tempelcomplex met allemaal boeddhistische gebouwen midden in de stad. Daarna nog even naar de Skytower gelopen, een soort van euromast, maar dan twee keer hoger. Uiteindelijk in de buurt van de Senso-Ji tempel een bakje Ramen (noodle-soep) met een verfrissende alcoholische versnapering (bier) genuttigd. Die Ramen heb ik natuurlijk met stokjes gegeten, ik ben immers in Japan. Dat ging nog best aardig, afgezonderd van die soepspetters op mijn broek…

Voor mijn derde dag in Tokio had ik besloten om een metrokaartje voor de hele dag aan te schaffen. Dat kost 900 yen (ongeveer 7 euro) en dan kun je de metro de hele dag gebruiken. En toen naar de andere kant van de stad gegaan, om precies te zijn naar de Tokio Tower. Deze moet men niet verwarren met de eerder genoemde Skytree Tower. De Tokio Tower is eigenlijk de Eiffeltoren, maar dan in het rood en 13 meter kortere dan die echte toren in Parijs. Ik ben er niet op geweest, aangezien ik een ander idee had om de skyline van boven te bewonderen, maar daar later meer over… (spannend he?)
Eerst naar de nabijgelegen Zozoji Tempel in het Shiba Park geweest, zelfde idee als van de Senso-ji tempel en ook net zo prachtig. Van daar de metro gepakt eerst naar Rappongi hills, maar wat ik daar deed ben ik alweer vergeten. Was ook niet echt interessant, op een klein tempeltje en een begraafplaats na. Toen naar Shibuya Crossing gegaan, dat beroemde kruispunt waarin iedereen zigzaggend de weg over steekt als de stoplichten op groen staat. Ik had het groter gewacht en ook drukker, maar het was leuk om te zien. Hierna met de metro naar de Meji Jingu shrine geweest. Hoewel het park waar het in ligt echt heel mooi is, viel de shrine een beetje tegen. Dat kon ook niet anders. Ze zijn bezig om het geheel te restaureren, dus je kon alleen maar foto’s maken van het doek van de tempel wat er voor hing. Tot slot (nou daar komt het) naar de Tokio Metropolitan Government Offices (een mondvol, dat weet ik) gegaan. Van daar heb je gratis en voor niks uitzicht over de stad. Toen ik eenmaal daar met de metro aangekomen was vroeg ik mij af of ik daadwerkelijk wat ging zien. Zowel de top van de noord- als zuidtoren was gehuld in dikke mist. Eerst nog even aan een vriendelijke bewaker gevraagd of er wel degelijk uitzicht was en toen hij vol goede moed ja knikte ben ik met heel mijn enthousiasme naar boven gegaan. De bewaker had inderdaad gelijk. Er was uitzicht… als je een hoek van 45 graden naar beneden ook als genoeg uitzicht beschouwd, wel  ja. Even een rondje gedaan, half uurtje gewacht totdat het donker werd en weer wat fotootjes geschoten van de mist. De skyline was ver te zoeken. Eenmaal beneden eerst eens de lokale McDonalds Teriyakiburger uitgeprobeerd (Ben je daar ook weer eens geweest, he) en toen op richting het hotel. Mijn zere voetjes waren wel gesloopt.

Dag 4 begon met hetzelfde weer als gister: bewolkt en regenachtig. Eerst naar de Tsujiku vismarkt geweest. Die was ongeveer actief tot 13 pm, dus was ik er om 12pm. Je kan ook om 5 uur ’s ochtends komen en dan zien hoe de vis gevangen is, maar toen draaide ik met nog een paar keer om in mijn bed. Toen door naar Ueno-park en het Tokio National Museum. Daar even rondgelopen en toen naar Odaiba. Odaiba is een futuristisch Tokio. Met de Yurikamomelijn kan je er komen, een treintje die op afstand bestuurd wordt en die om de 5 minuten vertrekt. Deze gaat ook over de Rainbowbridge en aangekomen in Odaiba heb je schitterend uitzicht over de skyline van Tokio (tenzij het mistig is). Odaiba kenmerkt zich door dure hotels en grote winkelcentra. In één van die foodcourts daar heb ik een kom noodles gegeten die zo dun waren, dat eten met stokjes nog heel lang ging duren. Na het eten naar huis met het futuristische treintje Daarna uiteindelijk naar huis. Aangezien je twee verschillende metrolijnen hebt kan het wel eens voorkomen dat je het verkeerde ticket koopt. Toen ik naar zo’n controleur liep in een hokje bij de controle vroeg ik of ik het goede ticket had gekocht. Dat was niet het geval: Hij pakte het ticket en gaf het gehele bedrag terug. In Nederland is het al gauw: vervelend voor je! En toen redelijk op tijd naar het hostel, want morgen gaan we voor het eerst met de trein… naar Nikko National Park! Maar dat hoor je de volgende keer wel weer!

Nu nog even een paar feitjes die wel gaan opvallen na 4 dagen Tokio:

-In Japan rijden ze links. Ik denk, ik zeg het maar, voor diegene die straks een auto hebben gehuurd en zich stellig afvragen waarom iedereen hier aan spookrijden doet.
-In vergelijking met de Nederlanders houden ze zich hier aan de regeltjes. Als een trein aankomt stap je aan boord als jij de eerste bent. Net als bij de roltrap. Iedereen die geen haast heeft gaat aan de linkerkant staan en de rest kan via de rechterkant snel naar boven lopen.
-Mocht je een lang persoon zijn, dan moet je wel een beetje oppassen als je uit de metro komt. Het komt wel eens voor dat lange mensen hun hoofd stoten (ik noem in dit verband geen namen).
-De wc’s in Japan zijn ook high-tech. Als je binnen komt zie je een soort kastje met allemaal knopjes hangen. Met één van die knopjes wordt je derriere schoongespoten, om het zo maar even te zeggen. Kan je er weer met frisse zin tegenaan!

PS. De foto’s die op deze reisblog (komen) staan zijn dezelfde als die ik op facebook heb geplaatst.