Zuid-Laos: een oersaaie stad, eilandjes in de Mekong en energieke mensen!

13 mei 2018 - Don Det, Laos

In deze blog: Ik ga naar het meest gebombardeerde land ter wereld: Laos. Tijdens de Vietnamoorlog werd dit land door de Amerikanen hevig gebombardeerd, vooral om er voor te zorgen dat het communisme niet zou uitbreiden in Zuidoost-Azië. Ik begin in Pakse, de tweede stad van het land met 90.000 inwoners, in het zuiden van Laos. Van daar vertrek ik naar 4000 Islands, een groepje eilanden in de Mekongrivier in het uiterste zuiden van Laos, tegen de Cambodjaanse grens aan.  

Dinsdag 17 april 2018 – Dag Thailand, Hallo Laos
Om half 8 vertrek ik van mijn hostel in het centrum van Ubon Ratchathani naar het busstation in het noorden van de stad. Voor 10 baht neem ik een publieke tuktuk, wel zo makkelijk en goedkoop. Er gaat een internationale bus van Ubon Ratchathani naar Pakse, 2 keer per dag. Ik neem de eerste bus van de dag en het is belangrijk om op tijd een ticket te bemachtigen. Dat kan alleen op de dag zelf. Gelukkig zit de bus niet vol en er zijn twee andere toeristen die ook met deze bus gaan, de rest zijn locals. Eenmaal bij de Laotiaanse grens moet er een visum on arrival geregeld worden: 35 dollar plus 1 dollar, maar waar die ene dollar voor is geen idee. Laten we het houden op smeergeld, maar online las ik dat ze meestal 3 dollar extra vragen. Voor 1 dollar doen ik niet moeilijk en die andere twee toeristen ook niet. Ik las op internet dat je gepast moet betalen bij de grens. Dat is niet waar, want ik betaalde met 2 briefjes van 20 dollar en kreeg gewoon wisselgeld terug. Je bent alleen de Sjaak als ze je vertellen dat ze geen wisselgeld hebben…

Na een uurtje komen we aan bij het busstation van Pakse. Met een gezamenlijke tuktuk rijden we voor een prikkie in het centrum. Eerst maar even geld pinnen, maar alle drie de automaten werken niet voor mijn pas. Dan maar wat dollars wisselen; de tuktuk moet toch betaald worden. Mijn eerste indruk van Pakse is niet best. Sterker nog, zelfs om 2 uur middag is er geen hond op straat. Ik denk dat Tsjernobyl in mei 1984 nog gezellig was dan Pakse nu. De rest van de middag vertoef ik in een café. De meeste mensen gaan naar Pakse om een motorbiketour te doen van 2 of 3 dagen naar het Bolavan Plateau. In Pakse moet je niet te lang blijven.

Laos Bier!

In de avond ga ik naar een informatieavond over deze motorbiketour. Ik twijfel, omdat ik met mijn gebroken teen zit en mij afvraag of het handig is deze tour wel te doen. Na de bijeenkomst beslis ik: morgen ga ik naar Don Det, een eiland in de Mekongrivier in het uiterste zuiden van Laos. Als ik de motorbiketour alsnog wil doen is dat geen probleem: ik kom nog een keer langs Pakse… helaas. De vrouw van tour agency is lekker geïnteresseerd: die zit lekker haar nagels te doen als ik haar wat vraagjes stel. Ze schrijft een bonnetje uit en morgen om half negen word ik opgehaald…

En het pinnen? Bij de BCel bank loopt het gesmeerd…

Woensdag 18 april 2018 – Lekker luieren aan de Mekong
Nou, daar zit ik dan met mijn goede gedrag aan mijn ontbijtje in mijn hotel. De pick-up naar de bus is prima op tijd en voor je het weet zit je in de bus met hetzelfde gedrag. In drie uurtjes zijn we bij het busstation van Ban Nakassang. Naar de Mekongrivier is het 600 meter lopen (en dat met mijn zielige teen) en de boot naar Don Det is 10 minuutjes. Ik las verhalen dat Don Det het party-eiland is van allemaal, maar ik heb een bungalowtje voor mezelf halverwege het eiland. Ik moet alleen nog 1.7 kilometer lopen, want bij de pier tref ik geen tuktuk aan. Na een half uur kom ik bezweet aan en gelukkig heeft mijn teen geen verdere scheurtjes opgelopen. En de rest van de middag? Alleen maar in mijn hangmat liggen! Het bungalowtje is klein maar fijn!

Op naar Don DetKinderen in de MekongIn mijn hangmatDaar lig ik dan

Van Jason, mijn Zuid-Koreaanse reisgenoot in Vietnam en Myanmar hoorde ik dat Laotianen niet de vriendelijkste mensen zijn. Hij vindt ze zo verschrikkelijk dat hij nooit meer naar Laos wil. Zo erg zal het toch niet zijn? Misschien heel toevallig, maar zowel bij de lunch als bij het avondeten snap ik wat hij bedoelt. Als ik in een restaurantje vraag of ik wat kan eten word ik aangekeken alsof ik iets heel raar zeg. Ik krijg zelfs een paar keer ‘no’ te horen. Nou, als ze geen geld willen verdienen, dan niet. Doe ik niet moeilijk over. Want in de hoek waar ik zit zijn geen feestjes, weinig toeristen en veel restaurantjes. Uiteindelijk krijg ik ergens wat te eten voorgeschoven… Als ik terugkom in mijn bungalow zie ik een laagje water in de badkamer. Het zal wel…

Aan de MekongChillen in een restaurantje

Donderdag 19 april 2018 – Lekker luieren
Om half tien sta ik op. Op hetzelfde moment dat ik kruipend mijn bed uit probeer te komen word er op de deur geklopt. Weer geen sinterklaas, wel de buren. Of de afvoer misschien ook verstopt zit, want het water spoelt niet meer weg…? Dat zou best eens kunnen. De buren uit Nieuw-Zeeland hadden al een ontstopper gevraagd en die kregen ze meteen! Vooruitziende blik of voorkennis? En die man is lekker bezig, totdat we besluiten onder de bungalows de afvoerpijpen maar los te draaien. Na het uur is het probleem verholpen en de eigenaar heeft zeker 3 minuten zijn aandacht aan dit probleem besteedt. Eerst maar ontbijten en dat gaat bijna met dezelfde vrolijkheid als gister. Bij de lunch vraag ik in een restaurant of ik wat kan eten en als er ja wordt gezegd plof ik neer op de vele relaxplekken in het restaurant. En dan vertrekt de ober/bediende/eigenaar naar een hangmat buiten het restaurant langs het water. Na 15 minuten wachten verlaat ik de toko. De eerste indrukken zijn niet heel denderend.

Vrijdag 20 april 2018 – Fietsen naar een waterval en de Irrywaddy again
Ik geniet van de plek waar ik nu zit. In de ochtend lopen koeien langs mijn raam en het eiland heeft een relaxte sfeer. Maar ik heb het gevoel dat ik al 10 dagen niks doe… vanwege mijn teen.

Zonsopkomst aan de MekongKoeienTraktorNaar de overkantMooi uitzicht over de Mekong

Voor vandaag besluit ik het gewoon te proberen: ik huur een fiets en ga naar het nabijgelegen eiland Don Khong die je met een oude Franse brug kan bereiken. Ik hou van de koeien die tijdens het fietsen het pad blokkeren. En een ritje langs de Mekongrivier is altijd mooi. Ik fiets Dong Khong met de klok mee en kom langs een tempel en in het oosten langs een waterval die met een hangbrug te bereiken is. Ze noemen het een waterval, maar het is meer een heftige stroomversnelling.

Oude Franse locomotiefIkKinderen spelend in het waterKinderen spelend in het water deel 2De swingbrugWaterval of stroomversnellingZielige teen op de brug

Als ik verder met de fiets naar het zuiden ga word ik door een aankomende waterbuffel tegengehouden. Dat klinkt heftig, maar is het totaal niet.  Snel vervolgt hij zijn weg en kan ik verder fietsen. Maar die kapotte brug… die houdt mij wel tegen. Ik twijfel nog even of ik met een aanloop in James Bondstijl probeer de brug over te gaan of dat ik voor de makkelijke optie kies en terugfiets. Dat laatste is het geval, vooral vanwege die welbekende zielige teen.

Aan de kant voor de buffelKijkend naar CambodjaKijkend naar Cambodja

In het zuiden van het eiland kan ik een boottochtje maken en de welbekende Irriwaddy dolfijnen bezoeken (zie blog over Kratie en Irrywaddy). Maar er leven hier maar 5 dolfijnen en de kans dat je ze ziet aan de zijde van Laos is klein. En per boot de grens oversteken kost extra… Ik sla over.

Lekker zwemmen, behalve ikIk en de watervalIk en de waterval deel 2Somphamit Falls

Ik eindig mijn rondje bij het watervallenpark. Voor 35.000 kip, oftewel 3,50 euro mag je er in. Als je geen zielige teen hebt kun je o.a. zwemmen en plezier hebben… Ik beperk mij tot de watervallen en die is zeker indrukwekkend te noemen. Maar eigenlijk is het meer een grote stroomversnelling, maar het water komt van alle kanten.

De krachtige MekongrivierDe krachtige Mekongrivier deel 2Kalkoenen

Ik fiets terug naar mijn bungalow om de laatste 2 uurtjes van mijn hangmat te genieten. Morgen ga ik terug naar die leuke stad, Pakse. Maar ga ik de motorbiketour doen naar het Bolavan Plateau? Ik denk er nog één nachtje over na…

Namkhong BierZonsondergang vanuit de bungalowWakker worden tussen de koeienMijn bungalow

Foto’s

1 Reactie

  1. Esther Otten:
    13 mei 2018
    Jammer dat het zo tegenvalt daar. En dat ze zo onvriendelijk zijn, hoor je de hele tijd over behulpzame en aardige mensen en dan ineens dit. Bizar.. En dan die arme teen... 😉
    Liefs, Esther 😘