China: Het terracottaleger van Xian en de panda's van Chengdu

Is het terracottaleger nou echt zo fantastisch als dat men beweert? En hoe lief zijn de panda’s in het opvangcentrum in Chengdu? Ik reis verder richting het zuiden van China en ga naar de meest populaire bezienswaardigheden van dit immense land…

Maandag 6 en dinsdag 7 augustus 2018 – Xian en het Terracottaleger
Ik heb nog redelijk geslapen in de nachttrein en rond 7 uur kom ik aan op het station van Xian. Vandaag heb ik op de planning staan om een rondje door deze met 7 miljoen inwoners tellende stad te doen. Hoewel… in de ochtend zit ik eerst bij de Starbucks, lekker Chinees… Het verbaast mij dat er in elke grote stad vele Starbucksen, McDonaldjes en KFC’s te vinden zijn. Als je een keer geen zin hebt in Chinees…
Xian vind ik verder geen boeiende stad. De Moslimwijk is leuk met zijn drukke markt en zijn mooie tempels (jaaaaa tempels!). Voor de rest ben ik verslaafd geraakt op broodjes vlees, iets dat te vergelijken is met een broodje shoarma, maar dan zonder knoflooksaus…

Op dinsdag pak ik de bus naar het Terracottaleger. De bussen naar deze archeologische site vertrekken voor het treinstation en er staat een lange rij. Gelukkig gaat het vrij snel en na een uurtje rijden ben ik waar ik moet wezen. Het is nog steeds vakantie voor de Chinezen, dus druk druk druk…
Er zijn drie zalen, waarbij zaal 1 de belangrijkste en het grootst is. Een indrukwekkende rij van terracottapoppetje. Om een goede foto te maken moet je een beetje persen en Chineesjes opzij duwen. Zij duwen ook, dus geneer ik mij niet dit ook te doen… Het is er erg gezellig… Desondanks vind ik het best indrukwekkend, al die poppetjes. Eén van de poppetjes van het leger werd door een boer ontdekt in 1974 en inmiddels zijn er 8000 soldaten opgegraven. Ze werden aangetroffen rond het graf van keizer Qin Shi Huangdi (259vc-210vc), de eerste keizer van China. Na het terracottaleger begeef ik me naar zijn graf, maar ik kan alleen in het park eromheen lopen. Het graf van de keizer is tot op de dag van vandaag nog nooit geopend door iemand, dus wat er precies onder die heuvel ligt weet niemand.

Woensdag 8 augustus/zaterdag 11 augustus – Chengdu… pandacity!
Op woensdagmiddag vertrek ik met de hogesnelheidslijn van Xi’an naar Chengdu… pandacity! Want als je hier bent en niet de panda’s hebt gezien, dan ben je dus niet in Chengdu geweest. Punt, klaar uit! In de avond maak ik een foto van mezelf met een luie poes. Kijk… dat zijn de feitjes waar men op zit te wachten…

Net als Xian vind ik Chengdu ook geen fantastische stad. In Chengdu wonen 10 miljoen mensen. Er zijn niet heel veel bezienswaardigheden op een paar na. Ten eerste ga ik naar de nabijgelegen klooster, genaamd Wenshu Yuan Monastery, het best bewaarde klooster van Chengdu uit 1706. Leuk om even gezien te hebben. Daarna vervolg ik mijn dagtripje naar het centrale plein in Chengdu. Daar wacht oom Mao mij met uitgestoken hand op. De goede man is verantwoordelijk voor de dood van 100 miljoen Chinezen (schatting) en wordt nog steeds overal geëerd. Verder is er nog een parkje, genaamd Peoples park, waar je thee kunt drinken, of in een bootje varen, of kunt dansen, of in een treintje zitten, of hardlopen. Kortom, je kunt er veel.

In de namiddag/avond ga ik naar een markt toe met veel eettentjes en souvernirwinkeltjes, genaamd Jinli Street. Helaas is het dusdanig commercieel dat het ontzettend druk en veel prijziger is dan andere foodstalls in de stad…

Op vrijdag is het tijd voor de panda’s. Net iets buiten het stadscentrum tref je het belangrijkste opvangcentrum van Chengdu/China aan. Het wordt aangeraden zo vroeg mogelijk te gaan, maar vroeg opstaan is niet één van mijn sterkste punten tijdens deze reis. De reden: dan zijn de panda’s nog een beetje actief. En inderdaad… in bijna elk hok liggen ze uitgestrekt, niks te doen en buiten komen en mogen ze niet, want bij een temperatuur hoger dan 26 graden… Nou, daar kunnen ze dus niet tegen. De rode panda’s bewegen nog enigszins en ergens achterin het park is er een hok met 5 panda’s die nog wel iets nuttigs in hun leven aan het doen zijn. Maar uiteraard niet teveel, want dan worden ze moe. Ik hou het een hele dag vol om deze beestjes te aanschouwen en te bewonderen.

Ik blijf nog een dag in Chengdu. Ik ga naar het Chengdu museum, gelegen op hetzelfde plein waar oom Mao mij vriendelijk staat toe te zwaaien. Het museum is gratis en de rij waarin ik sta te wachten lang. Blijkbaar had ik van tevoren een ticket ergens moeten halen, maar een attente medewerker regelt dat voor mij. Gelukkig… hoef ik niet uit de rij te stappen. Bij de baggagecontrole blijkt dat er geen voedsel naar binnen mag. Even terug om de tas in een kluisje te stoppen. Gelukkig hoef ik niet weer in die lange rij te staan. Daar hebben de Chinezen wel aan gedacht. 5 etages hoog en als je niks te doen hebt is het museum interessant om wat meer van Chengdu en China te weten te komen.

Zondag 12 augustus en maandag 13 augustus 2018 – Dujiangyang
Ik verlaat Chengdu voor Dujiangyang. Dat ligt 45 minuten met de trein verwijderd van Chengdu, in westelijke richting.  Hier in de buurt kun je ook naar panda’s kijken, maar ik kom voor iets anders. Het oudste irrigatiesysteem van de wereld dat stamt uit de 2de eeuw voor Christus. Dat klinkt niet spannend, maar de omgeving is mooi en met heel veel Chinezen op een wiebelende hangbrug lopen is een leuke uitdaging.

Wat houdt dat irrigatiesysteem in? 2200 jaar geleden vonden er overstromingen plaats door de Minjiangrivier. Daardoor werd ervoor gekozen om de rivier in tweeën te splitsen. Het water van de rivier wordt met behulp van topografische en hydrologische elementen in het gebied gereguleerd om irrigatie mogelijk te maken. Aldus Wikipedia…

Op maandag heb ik een rustdagje ingepland, struin ik wat door deze stad met zijn 800.000 inwoners en op dinsdag ga ik terug naar Chengdu. Daar blijft ik één nacht om vervolgens op woensdag de trein naar Kunming te nemen. Nog meer naar het zuiden dus…