Thakhek: 4 daagse motorbiketour, drugs, Dokter Steven en pech met de motor

In deze blog: De Thakhekloop is een rondje met de motorbike van 450 kilometer door de mooie natuur van Laos. Op internet las ik dat veel backpackers dit als één van de gaafste dingen zien die ze gedaan hebben tijdens hun trip in Zuidoost-Azië. Je kunt de loop ook in drie dagen doen, maar ik heb geen haast en doe het in vier dagen. De route gaat langs grotten, door de mooie natuur van dit gebied en langs vele kleine dorpjes. Het uiteindelijke doel is de Kong-Lor Cave, één grot van 7 kilometer lang.

Woensdag 25 april 2018 – En stoppen maar…. Naar de grotten
Na mijn ontbijtje bij Lily Guesthouse moet ik twee kilometer lopen naar een betrouwbare motorbikeverhuurder. Dat is wel zo belangrijk, want ik heb al vele verhalen gehoord dat ze jou een motor verhuren en dat een handlanger de motor steelt op het moment dat jij even niet oplet. En dan mag (eerder moet) jij 1500 dollar ophoesten. De verhuurder heet Pokemon Go, alleen de naam al geeft aan dat het wel betrouwbaar moet zijn. Ik loop de twee kilometer tussendoor, langs lokale huisjes, maar de mensen zijn aardig en zeggen net als ik vriendelijk gedag.

In het eerste gedeelte van de route kom je langs diverse grotten. Bij de eerste grot ontmoet ik een Nederlander en een Belgische. Zij hebben allebei in Cambodja een motor gekocht en zijn van plan naar Luang Prabang te gaan. De Belgische dame verkoopt daar haar motor, terwijl de Nederlander doorgaat naar Hanoi en zijn motorbike daar zal verkopen. We besluiten met zijn drieën verder te gaan.

De tweede grot heet de Boeddha Cave en is 10 kilometer van de hoofdweg verwijderd. We rijden op een zandweg, totdat de motor van Sjors, de Nederlander er mee ophoudt. Dit schijnt routine te zijn. Even wachten totdat de motor afgekoeld is en we kunnen verder. Met de idee dat we richting de Boeddha Cave lopen komen we uit bij een heerlijk mooi meertje omgeven door bergen. We rusten uit en genieten van de prachtige natuur. Dan lopen we terug naar de Boeddha Cave, waar we een boottochtje kunnen maken in een half ondergelopen houten boot. Ik weet niet wat de rest doet, maar ik sla over…

We vervolgen de reis, maken wat foto’s en dan houdt de motor van Sjors er weer meer op. En na een kilometer staan we weer stil. Wat nu te doen? Hoewel het heel gezellig is raad ik ze aan om de motor eerst na te laten kijken in Thakhek. De plek waar ze je aanraden te overnachten is 100 kilometer verderop en als je steeds moet stoppen. Alleen rijd ik verder door het Karst gebergte.

Onderweg kom ik nog meer grotten tegen, maar ik heb geen tijd om die allemaal te bekijken. Ik eet in een klein lokaal tentje en de eigenaresse vraagt of een noedelsoep goed is. Prima! En weer lekker goedkoop. Bij de plaats Ban Nakok (rechts onderin) neem ik de weg naar het noorden. Ik volg de rivier richting het noorden, kom op mooie plekken en tegen 4 uur kom ik aan bij de Nam Theun Power Plant. Volgens mij zijn ze in Laos druk bezig een heleboel dammen te bouwen om elektriciteit te genereren. Het zal mij niks verbazen als China hier iets mee te maken heeft.

Voordat ik de weg omhoog volg naar het plaatsje Nakai ga ik net over de brug, waar ik moest wachten op een paar buffels, naar rechts naar Tad Song Souk, een waterval. Maar het valt een beetje tegen en voordat het donker wordt kom ik aan bij Nakai Resort. Dat klinkt heel luxe, is het niet, want een kamer in een slaapzaal is omgerekend 4 euro. Het is wel een privékamer dit keer. Ik raak in contact met een meisje uit Engeland, dat net is aangekomen en hier twee weken gaat meelopen, vooral om te helpen op advertisement.

Donderdag 26 april 2018 – Bomen in het water

Ik vervolg mijn route naar het noorden. Na 10 kilometer zie ik een afslag naar de Kong-Lor Cave, nog 56 kilometer te gaan. Ik neem die route niet, het eerste stuk scheur ik omhoog met de motorbike maar de route is dusdanig hobbelig en vol kuilen dat ik geen zin heb om dat 56 kilometer vol te houden. Ik rijd door het plaatsje Thalang. De meeste mensen stoppen bij Saibadee Guesthouse na de eerste dag en als ik de omgeving zie snap ik waarom. De foto’s zeggen genoeg. Ik rijd de brug over en de eerstkomende 25 kilometer rijd ik langs dode bomen in het water. Echt een bizarre omgeving. Ik blijf foto’s schieten van de omgeving…

Bij het redelijk grote plaatsje Lak Sao rijd ik richting het westen. Ik stop bij de Dragon Cave en met mijn zielige teen probeer ik voorzichtig omhoog te klimmen. Slim? Nee! Eigenwijs? Ja! Leuk die kleureffecten en ongedeerd kom ik de grot uit.

De laatste bezienswaardigheid, voordat ik bij mijn eindbestemming voor vandaag ben is de Cool Springs. De naam zegt genoeg. Het is alleen niet veilig genoeg voor mijn teen om erin te zwemmen. Zal je net zien, dat ik mijn teen stoot en dat kan een amputatie niet uitblijven. Of denk ik iets te zwart-wit? Iedereen is lekker aan het afkoelen en ik… ik heb hem er alleen maar even ingehangen. Mijn teen dan… Ik vervolg mijn reis en ik blijf van het uitzicht genieten. Het is inderdaad een hele mooie route!

Ik overnacht in het plaatsje Nahin. In Nahin is niet veel te doen, maar het is wel even leuk om als enige toerist door de lokale markt te lopen. Ook koeien lopen overal en nergens hier. Dat moet ik wel toegeven van Laos, ik heb, behalve in Ghana dan, nergens zoveel koeien los zien lopen op de wegen, in weilanden, in dorpjes. Heel grappig. Voor omgerekend 2,50 euro heb ik weer een privékamer in een slaapzaal.

Vrijdag 27 april 2018 – In de grot…?
Vandaag staat de Kong-Lor Cave op het programma. Dat ligt 40 kilometer ten zuiden van Nahin, mijn verblijfplaats. Het eerste gedeelte van de weg is onverhard, maar als je dat gepasseerd bent kom je op een rechte weg waar menig mens (en ik noem geen namen) toch even het gaspedaaltje van zijn motorbike aandraait. En dan ben je ontzettend snel bij de Kong-Lor Cave.

Maar ik twijfel… Van tevoren heb ik gelezen dat je er met een boot doorheen gaat, maar ook deels moet lopen en ook door het water. Kortom is het verstandig om het te doen? Ten eerste moet ik wachten op iemand anders, omdat de boten alleen per twee vertrekken. Dan denk ik er nog even na. Als er na een half uur twee Franse toeristen gearriveerd zijn en de gids aan mij vraagt of die teen nat mag worden, beslis ik wat ik doen. Ik sla over, het is iets te riskant om met mijn teen door de grot te gaan, vooral als ik door het water moet lopen… Jammer, maar er zijn ergere dingen in de wereld, zoals de crisis in Syrië, de zoektocht naar vlucht MH370 of de privacywetgeving in Europa vanaf 25 mei 2018…

Ik maak de loop niet af, zoals hij hoort te gaan. Het laatste gedeelte is vooral één lange rechte weg naar het zuiden, met auto’s, vrachtwagens, bussen, motorbikes, fietsen etc. Ik neem dezelfde weg terug richting Nakai, waar ik wederom overnacht, maar nu in een ander guesthouse. Een privékamer voor 6 euro, alsnog een koopje.

Op internet lees ik veel berichten over mensen die de Thakhek loop of de Pakse loop doen en daarbij zeiknat worden geregend. Ik kan jullie melden… ik niet. Op de terugweg in het noorden begon het te spetteren. En daar bleef het bij. In de avond ga ik naar Sern Sap Restaurant en na een lange tijd bedien ik mijzelf van een cheeseburger. De eigenaar is een Brit en de cheeseburger smaakt goed na vele dagen van noedelsoep of rijst…

Zaterdag 28 april – Ik ben niet helemaal goed bij mijn hoofd
Rustig rij ik terug richting Thakhek. Als ik de berichtgeving mag geloven omtrent de levendigheid van Thakhek dan mis ik niks als ik het centrum van de stad over sla. Rond 1 uur kom ik aan in Thakhek, bezat ik mij in een café met koffie zonder alcohol en breng ik rond 3 uur de motorbike terug bij Pokemon Go. De hele rit is goed gegaan en ik heb ontzettend genoten van de natuur. Maar morgen is het tijd om verder te gaan naar mijn volgende bestemming. Ik overnacht wederom bij Lily Guesthouse, maar de eigenaresse is er niet en alles zit op slot. Als ik de buren vraag of ze weten hoe laat ze thuiskomt krijg ik maar weinig respons. Er wordt alleen gewuifd dat ik hiernaast ‘ergens’ moet zijn. Ja, bedankt, verder lukt het wel…. Ik wacht schuin tegenover het guesthouse bij een winkeltje. Er is een bankje waar ik goed uitzicht heb op het guesthouse. Na een kwartier komt een man naar mij toe, zegt zijn naam, vraagt naar mijn naam en begint het gesprek met de legendarische woorden: Ik ben niet helemaal goed bij mijn hoofd…. Eindelijk eens iemand waar ik mee kan praten, denk ik van binnen… Hij legt uit dat mentaal niet helemaal in orde is, soms woede-uitbarstingen heeft en dat de dokter hem verder niet kan helpen. Ik ben ook geen dokter, maar toch vraagt hij mijn advies. Niet teveel druk maken, ontspannen, tot tien tellen… Het zijn een aantal tips die Dokter Steven aan deze man geeft, gratis en voor niks. Hij kan goed Engels en soms is dat best prettig. Maar als de gastvrouw van Lily Guesthouse arriveert stap ik op en check ik in…

Zondag 29 april 2018 – Wat is dit…?
Ik ga nog even langs bij de patiënt, maar vooral om als klant een aantal dingetjes te kopen voor de busrit naar Vientiane… Maar voordat ik wegga wil hij me iets laten zien. Hij tovert een klein pepermuntdoosje met daarin… tadaaa… geen idee, maar het zou iets van drugs kunnen zijn. Dat heeft hij van een Amerikaan gekregen twee maanden geleden en hij wil graag weten wat het is. Hij wordt er ontzettend rustig van en dat is goed. Hij vraagt wat ‘peppermint’ is, maar ik als Dokter wijs hem erop dat de verpakking los staat van de inhoud. En daar zult u het mee moeten doen… Dan sluit ik mijn praktijk en ga ik naar het busstation, want mijn bus vertrekt om 9 uur. De bus naar Vientiane, doet er ook zeker 8 uur over. Vanaf het zuidelijke busstation van Vientiane, 10 kilometer ten noordoosten van het centrum van de stad pak ik de lokale bus naar… het centrum van de stad. Vientiane is met zijn 400.000 inwoners de kleinste hoofdstad van Zuidoost-Azië. En als ik veel backpackers moet geloven is er weinig te doen. En net als de vorige keren komt er nu een cliffhanger! Want klopt dat dan wel? Maar dat lees je de volgende keer in een spannend nieuw verhaal…

Op het moment van schrijven ben ik in Hongkong. Gister, maandag 28 mei 2018 heb ik Zuidoost-Azië na 5 maanden reizen achter mij gelaten om mijn reis te vervolgen richting… China. Althans, dat hoop ik. Maar een visum voor China is niet iets wat je zo maar even regelt. De volgende documenten moet je aanleveren als je het bij een ambassade regelt: een retourticket (wanneer kom je China binnen, wanneer ga je weg?), een reisroute met wat je per dag gaat doen en ook hoe (transport) je ergens heen gaat met trein/vliegnummer), de hotelboekingen, een visumformulier met veel privégegevens en natuurlijk het paspoort. Als er iets ontbreekt, kan dit betekenen dat je geen visum krijgt.

Ik ben vandaag naar een Travel Agency geweest, genaamd Forever Bright. Ik heb gehoord dat je in Hong Kong geen reisroute, geen retourticket en geen hotelboekingen hoeft af te geven. En dat klopt! Maar bij mij bespeurde ze 3 andere problemen.
-Het paspoort: één van de stempels van één van de landen die ik gekregen heb lijkt door water een beetje verlopen te zijn. Hoewel je met veel gemak nog kan zien van welk land die stempel is zijn er visa afgewezen naar aanleiding van een lichtjes met water uitgelopen stempel. Bizar? Vind ik van wel. Wil je je alsnog aanmelden voor een visum? Ik bevestig met een ‘YES’!
-In 2015 ben ik naar Oezbekistan geweest. Er wordt druk overlegd of dit een probleem is. Het kan.
-Tot slot mijn handtekening. Die is niet helemaal exact zoals in mijn paspoort. Of ik die even wil herhalen…
Tot slot zet ze mij op een lijst waar twee andere mensen ook op staat, ik denk dat het de ‘probleemgevallenlijst’ is en mijn telefoonnummer wordt ook genoteerd en uitgetest. Vrijdag om 12.30 uur moet ik terugkomen. Ik ga ervan uit: geen nieuws is goed nieuws. Maar het zou kunnen dat mijn visum wordt afgewezen. Mocht dit het geval zijn dan sla ik China uiteraard over. Als ze niet willen dat ik geld uitgeef in hun land, dan niet. Het zou ook nog kunnen dat ik een ander visum krijg dan ik heb aangevraagd. Ik heb een double entry 30 dagen visum aangevraagd, waardoor ik binnen een half jaar 2 keer China binnen mag en dus 2 keer 30 dagen kan rond reizen. Misschien krijg ik een visum voor 14 dagen…

Wist je dat als je een stempel van Turkije in het paspoort hebt het ook lastiger is om een visum te krijgen. Waarom dit is weet ik niet, maar bizar is het wel. Jullie begrijpen hopelijk, dat als ik geen visum krijg voor China dat ik dan voorlopig ook even niet naar China hoef. Want ook een afgewezen visum kost geld, een vierde van het totaalbedrag. We gaan het zien.