Chiang Rai: Wit-Zwart-Blauw, Kletsen met 73-jarigen en op stap met een local…

Het is zaterdag 12 mei 2018. Eigenlijk is het 21 juni 2018, maar omdat ik nog zo achterloop met mijn verhaaltjes verplaatsen wij ons vandaag naar die dag. Of laten we zeggen, we verplaatsen ons naar 3 dagen tegelijk.

Chiang Rai ligt in het noorden van Thailand. Bij een reguliere vakantie van drie a vier weken wordt deze stad wel eens overgeslagen en kiest de toerist eerder voor Chiang Rai. Zonde, want Chiang Rai heeft ook veel te bieden, al is het maar in de omgeving van deze stad met vele diverse stammen en mooie natuur. Ik ga daar niet heen (nou lekker dan!!) en besluit vooral een beetje te ontspannen.

Deze zaterdag gebruik ik voor een korte kennismaking door Chiang Rai. Ik begin bij een klein museumpje, genaamd het Hilltribe museum. De naam zegt het al: het gaat over de diverse stammen rondom Chiang Rai, maar ook over de Golden Triangle. De Golden Triangle is het drielandenpunt van Laos, Thailand en Myanmar. In dit gebied wordt de grootste hoeveelheid opium geproduceerd sinds 1920.

Ik vervolg mijn rondje door Chiang Rai bij… een tempel. En daarna… nog een tempel… en om de dag een beetje af te sluiten… ook met een tempel. Op de plaatselijke markt na en die tempels is er ook weer niet superveel te doen in deze stad. Morgen maar even een rustdag inlassen. Een mens wordt chronisch moe van de tempels… In de avond zit ik aan de borreltafel met een 73-jarige Francaise uit Reunion, ergens bij Madagascar en met een Japanner, ook 73 jaar oud. Het leukste van de avond is dat zij nogal langs elkaar heen praten en ik daarbij een beetje als doorgeefluik fungeer, zodat de communicatie nog een beetje soepel verloopt. Ik kan niet zeggen dat ik het niet leuk vind, want ze zijn allebei super aardig…

Op maandagochtend ga ik naar de Witte tempel. Als je naar Chiang Rai gaat, gaat je naar de Witte Tempel punt uit. Of je wilt of niet, je moet. Schrijf dit maar op in het aantekeningboekje. De Witte tempel is vooral een kunstproject en bij aankomst zie je dat meteen. En dan heb ik nog niet eens verteld waarom deze Witte Tempel de Witte Tempel genoemd wordt. Nou, hij is wit.

In de volksmond heet deze tempel Wat Rong Khun en is in 1997 ontworpen door Chalermchai Kositpipat. Het is een eerbetoon aan het Boeddhisme en het hele project heeft al meer dan 1 miljoen euro (omgerekend dan, he) gekost.  

In de namiddag heb ik afgesproken met Aris. Aris heb ik via via ontmoet en in de ochtend hoorde ik pas dat zij vandaag vrij is en ook in de omgeving van Chiang Rai woont. We ontmoeten in een café in het centrum en daarna laat zij mij een paar bezienswaardigheden van Chiang Rai zien. We beginnen bij… de Blauwe Tempel. De Blauwe Tempel heet zo, omdat hij… blauw is (En dan ben ik nog niet eens over het Zwarte Museum begonnen).

Daarna gaan we naar een kunstgalerij. Daar zitten best een paar leuke schilderijen tussen die de fantasie van de kijker best kunnen prikkelen. Het is dan geen Van Gogh, Monet, Manet, Renoir, Picasso, Rembrandt, Rubens, Herman Brood of Leonardo da Vinci. Ach, kijk zelf maar even…

Het Zwarte Museum, nou gewoon, omdat alles zwart is. Ik betaal entreegeld en als ik eenmaal door het openluchtmuseum loop vraag ik mij vooral af waar ik nou naar kijk. Alle gebouwen zijn zwart, ik zie wat doodshoofden, ik zie wat beelden met Penissen, ik zie wat krokodillen gefileerd op een tafel liggen. Als dit niet klinkt als een heel gezellig museum dan weet ik het ook niet meer.  

Dan laat Aris mij de universiteit zien waar zij les geeft. Mooi gelegen in de bossen en bovenop de heuvel bevindt zich een verlaten tempeltje. Daar gaan we heen voor het mooie uitzicht. Helaas is de zonsondergang niet heel goed te zien.

We vervolgen onze reis naar een leuk parkje waar ik wel van de zonsondergang kan genieten. Aris is een oud-leerling van haar universiteit tegengekomen en loopt een paar rondjes mee met hem (hardlopen). Ik zit aan de waterkant en wordt gestoken door muggen, omdat ik mijn deet niet bij me heb.

We sluiten de avond af bij één van de mooiste tempels van de stad, aldus Aris. De tempel staat op een heuvel, is mooi verlicht uiteraard en op de andere heuvel staat een groot Boeddhabeeld. Hoewel het te donker is om de omgeving goed te zien kan het mij wel bekoren. Eindelijk eens een normale tempel gezien.

We sluiten de dag af met een etentje… op de straat. Iets met kip, vast ook wel rijst maar dat is ook alweer zes weken geleden. Maar heel veel gaat met rijst… Ik neem afscheid van Aris, bedank haar voor de gezelligheid en mocht ze ooit naar Nederland komen… Ja, mooi gezegd, maar als ze nog nooit verder is geweest dan de Filippijnen, dan denk ik dat het er ook niet van komt… Morgen ga ik naar Chiang Mai, niet te verwarren dus met Chiang Rai.

En mocht je op zoek zijn naar de Nightmarket van Chiang Rai, die zit in het centrum en is best gezellig met een groot plein waar je kunt eten en ook gratis naar een voorstelling kunt kijken. Als het niet regent uiteraard.