China: het hangende klooster bij Datong en de historische stad Pingyao

Hoe kom je met de lokale trein van Mongolië naar China? En waarom kun je maar beter niet in juli en augustus naar China gaan? En wat valt er te beleven in Datong (een stad, 300 km ten westen van Beijing)? Het plaatsje zelf valt best tegen, maar in de omgeving zijn een paar interessante bezienswaardigheden. Daarna vervolg ik mijn reis naar Pingyao, door sommige gezien als één van de leukste plaatsjes van China. Ja en nee is mijn antwoord… De eerste dagen verblijf ik nog in Ulaan Bataar…

Vrijdag 27 juli – Zondag 29 juli : Laatste dagen in UB
Mijn laatste dagen in UB zijn niet zo spectaculair. Op vrijdagochtend kom ik na 15 uur in de bus aan bij het busstation en verplaats ik mij met de lokale bus naar een hostel dichtbij het treinstation. Het hostel is net open en kent maar twee kamers: en ik ben de enige gast dus een dolle boel…
Op zaterdagavond spreek ik af met de twee Fransen van mijn gobitour. Ze vertellen mij dat hun visum voor China is afgewezen en de reden is onbekend. Die wilden ze ook niet geven…
Mijn trein op zondagmiddag vertrekt om 17 uur en doet er 14 uur over. De dag ervoor heb ik op het station een ticket gekocht voor een slaapbank in de trein (omgerekend 10 dollar) en aan de overkant van de balie een busticket (4 dollar) gekocht voor de douaneovergang. Er werd mij verteld dat het heel simpel is om met de bus de grens over te steken. Tja, daar kom ik straks wel eventjes op terug…
Eenmaal in de trein merk ik dat het slapen een groot genot gaat worden. Ik heb een bovenbed, redelijk smal en geen veiligheidsbalk dus misschien lig ik halverwege de rit met mijn snufferd op de grond. Gelukkig is het maar 14 uur…

Maandag 30 juli – Slecht geslapen en 5 uur bij de grens…
De trein arriveert om 7 uur in de ochtend in Zamyun Uud, gelegen aan de grens met China. Ik pak mijn busticket erbij en zoek het kenteken op. Dit keer klopt het wel. Ik stap in de bus en 10 minuten later vertrekken we al… En voor de grens van Mongolië stoppen we. Om het kwartier wordt er 1 bus doorgelaten en aangezien er nog 8 bussen voor ons staan. Reken maar uit…

Na 2.5 uur wachten gaan we van start met de douaneprocedures. Eerst door de douane van Mongolië, een kleine exitfee betaald en ik ben weg uit Mongolië. Dan weer instappen in de bus en op naar China. De rijen zijn lang en het wordt nog leuker als de douanebeambte van mijn rij met pauze wordt gestuurd. En het samenvoegen verloopt niet vlekkeloos. Ik heb wat mot met wat Chinezen/Mongolen in de rij waar ik moet invoegen, maar ik gooi gewoon mijn backpack ervoor. Who’s next? Daar ga ik. Eenmaal in China is mijn bus al vertrokken. Na het showen van mijn ticket jump ik in een andere bus. Op naar Erlian.

Het is inmiddels 13 uur. Ik ga op zoek naar een wisselkantoor om mijn laatste beetje Mongools geld om te wisselen. Buiten Mongolië wil bijna niemand dit geld wisselen. Om 13.45 red ik net op tijd mijn bus naar Ulanqab, waar ik rond 6 uur aankom. En dan moet ik nog 2 uur met de trein naar Datong en de eerste vertrekt om 8 uur. Uiteindelijk kom ik om 22.30 uur aan in mijn hostel, zo moe als de neten…

Dinsdag 31 juli – Zo interessant blijkt Datong niet te zijn…
De stad Datong blijkt een heuse tegenvaller te zijn. De Chinese overheid heeft heel veel geld geïnvesteerd in deze stad om het volledig te herbouwen. En dat is te zien. De stadsmuur ziet er als nieuw uit. Bepaalde stukken in de binnenstad zijn niet te bezichtigen omdat het herbouwd wordt. Alleen in het zuiden, bij één of andere tempel tref ik een pleintje aan met heel veel activiteiten voor in de avond: dansen, botsautootjes, trampolinespringen. Daar zit ik dan met mijn Chinese patatje met kip… Nee, in China verveel je je nooit…

Woensdag 1 augustus – Het hangende klooster
Datong mag dan geen denderende stad zijn, twee bezienswaardigheden zijn dat wel. Vandaag bezoek ik het hangende klooster. Eerst met de bus naar Dongfangcheng, om vervolgens een taxi (20rmb, 5km) te pakken naar het klooster. Ik ben er vroeg bij, want het klooster is van hout en niet groot, dus ze laten per keer maar een handjevol mensen toe. Half uurtje wachten en het is zo ver. Omringd door Chinezen en 1 Chinees probeert mij met zijn familieleden op de foto te krijgen. Zonder te vragen, dus elke keer als er een foto gemaakt wordt draai ik mijn hoofd de andere kant… Ach, je moet jezelf vermaken tijdens zo een wereldreis! Voor mensen met hoogtevrees kan het best een onplezierige tour zijn. Het klooster is van dus van hout en de pilaren zien er niet altijd even stevig uit. Een rondje door het klooster duurt hooguit een uurtje, zo groot is het niet…

In de middag ga ik naar een tempelcomplex in de bergen. Het ligt op loopafstand van het klooster en met de kabelbaan ben je zo boven. Prachtig uitzicht. Over het complex ben ik minder te spreken, maar de uitzichten zijn prima!

Donderdag 2 augustus – De grottentempel van Yongong
Een ander Unesco Werelderfgoed, de grotten van Yungang. Samen met een stelletje uit Oostenrijk en een gozer uit Frankrijk gaan we er naar toe. Het mooiste aan Chinezen is dat heel veel dingen hun niks kan schelen. In de grotten mag je geen foto’s maken, maar daar hebben alle Chinezen lak aan. Wij dus ook. Niemand controleert ons en die ene bewaker begint alleen te schreeuwen als iemand tegen de route inloopt. De grottentempels zijn 1500 jaar oud en zijn altijd goed bewaard gebleven. Een absolute must als je in Datong bent. Bij de uitgang drinken we een Chinees biertje. Hoewel biertje? Het gemiddelde percentage alcohol in Chinees bier is 3%. Dat drinken we weg als limonade.

In de avond drinken we nog een biertje ter afscheid… Het Oostenrijkse stel gaat naar Beijing en samen met de Fransman ga ik naar Pingyao…

Pingyao… het leukste plaatsje van China, toch?

Vrijdag 3 augustus – Met de overvolle trein naar Pingyao…
In juli en augustus is  het zomervakantie in China. Dat betekent dat je een treinticket maar beter dagen (weken) van tevoren kunt boeken, anders kun je niet mee of moet je staan. Dat laatste overkwam ons toen we de stoptrein naar Pingyao namen. De rit duurde 6 uur en er waren alleen nog staanplaatsen beschikbaar. Gelukkig hebben we een backpack waar we op kunnen zitten, maar het was alsnog geen pretje. Zorg er in ieder geval voor dat je niet bij de wc gaat zitten (tenzij je van urineluchten houdt). Het is maar een tip… alsof ik uit ervaring spreek…

Het is druk in Pingyao. Het is één van de bekendste toeristische plaatsjes in China. Veel gebouwen zijn authentiek en weinig is gerestaureerd. Ook het hostel waar we zitten is een authentiek Chinees huis. Met nog vier andere Belgen en die Fransman gaan we in de avond uit eten en drinken we wat in één van de barretjes die Pingyao rijk is. Elke bar heeft wel een bandje/zanger die de mensen vermaakt en het bier is ontzettend duur voor wat je krijgt. Voor een flesje van 30 cl betaalde ik 30 yuan, 3 euro en 50 cent. Voor een speciaal biertje moest 60 yuan op tafel gelegd worden… Reken maar uit!

Zaterdag 4 augustus – Een dagje Pingyao
Pingyao is leuk om er een dagje geweest te zijn. De huizen zijn identiek en je kunt heerlijk een middagje door de straten van de binnenstad slenteren. Voor 140 yuan kun je een driedaagse pas kopen, waardoor je diverse musea, tempels en ander huizen kunt bezoeken. De eerste bank van China heeft hier zijn eerste filiaal geopend. Ook kun je op de authentieke stadsmuur en heb je mooi uitzicht over de Chinese daken. In de avond zitten we met een paar Chinezen via google translate met elkaar te praten. Mijn eerste vraag aan één van de Chinezen zal ik nooit vergeten: Hoelang zit je al In Pingyao en wanneer ga je weer weg? Iets in die richting… Helaas vertaalde google translate het woord Pingyao met gevangenis en gaf ik mijn telefoon al door aan hem waardoor ik te laat was met corrigeren. Ik kreeg wel een eerlijk antwoord dat hij in de gevangenis heeft gezeten, maar nu niet meer! Het wordt nog een beetje grimmig als een Belgische jongen over de kwestie Taiwan begint… Tja, dat vinden Chinezen niet zo leuk…

Terwijl de Fransman en de Belgische jongen de sneltrein pakken op zondagmiddag naar Xian, pak ik voor de eerste keer de nachttrein. Online heb ik een boeking gemaakt, het enige nadeel is dat elke boeking 3 dollar extra kost. Maar de nachttrein scheelt dan weer een hostelovernachting en ik krijg er het vervoer bij. Op naar Xian!