Hanoi of Ho Chi Minh City, De Cu Chi tunnels tijdens de Vietnamoorlog en de rode duinen van Mui Ne

In deze blog: Ga ik Ho Chi Minh City als stad leuker vinden dan Hanoi? In de buurt van Ho Chi Minh City heb je een ondergronds tunnelsysteem dat tijdens de Vietnamoorlog door de Vietcong gebruikt is om zich te verbergen tegen de Amerikanen. Iedereen doet deze bezienswaardigheid en om de Vietnamoorlog beter te kunnen begrijpen is deze excursie de moeite waard. Maar eerst ga ik naar het plaatsje Mui Ne.

Donderdag 4 januari 2018
Dag 124 is aangebroken. Wat vliegt de tijd als je je amuseert. Dalat is mij zeer goed bevallen en ik kan iedereen die naar Vietnam gaat deze omgeving aanraden. Vanuit Dalat is het 5 uur met de bus naar het plaatsje Mui Ne. Mui Ne ligt aan de zee en veel toeristen komen hier naartoe om lekker aan het strand te zitten. Wij niet! Wij verblijven hier 2 nachten en hebben een bed in een zeer goedkoop hostel op de kop weten te tikken: 2 dollar per nacht. Daar zit dan geen ontbijt bij (beetje jammer weer), maar wel weer drie zwembaden waar je uitgebreid gebruik van mag maken. Mui Ne is één lange strook van hotels en restaurants, uitgestrekt over ongeveer 20 kilometer. Naast een paar bezienswaardigheden in de omgeving is er niet veel te doen dan aan het strand te liggen of… aan het strand te liggen. En genoeg restaurantjes met lekker gerechten om je buikje rond te eten. Voor morgen hebben we een tour geboekt voor 80.000 dong (rond de 3 euro) bij het hostel. Deze begint pas in de middag, dus ik weet wel een goede ochtendbesteding.

Vrijdag 5 januari 2018
Ik ben nog maar net wakker of mijn zwembroek is al aan. Dat vond ik zelf ook knap, maar het is echt de realiteit. 3 zwembaden tot onze beschikking en dan kan je niet zeggen dat je er niet gezwommen hebt. Na het ontbijt, dat duurder is dan ons hostel, springen we er in. Nou ja, springen. Dat mag dus niet. Net als een bommetje, mag ook al niet. Dan maar als een bejaarde erin via het trappetje. Lekker ontspannen, dit is het echte leven. Om 12.30 uur gaan we lunchen, want om 13.30 uur begint de tour. De tour gaat naar 4 bezienswaardigheden. We beginnen bij de Fairy Stream, een klein riviertje met een zeer dun laagje water waar je doorheen loopt (zonder schoenen). Aan het einde is een waterval en dat is nog behoorlijk doorlopen.

45 minuten krijgen we van de chauffeur en dat meent ie ook echt! Toen we bij het hostel nog op 2 Nederlandse meisjes zaten te wachten begon hij ook al zwaar overdreven te toeteren, net zolang totdat ze ingestapt waren. Met de longen uit mijn mijn lijf (figuurlijk) kom ik aan bij het watervalletje. Eindstation! De route door het riviertje is echt een aanrader! Mooi gekleurde zandduinen vind je aan beide kanten van de stroom.

De volgende bestemming is een Fishing Village. 10 minuten krijgen we van de chauffeur. Er is niet veel te zien, dus dat tempert al een beetje de spanning. Veel bootjes op het water en dooie vis op het strand…

Dan gaan we naar de witte duinen. Voor een slordige 600.000 dong kan je er overheen scheuren met een buggy, maar je kan er ook op lopen en je te blubber zweten. Wij gaan voor de goedkoopste optie. Conclusie: Het lijkt Katwijk aan Zee wel.

Tot slot gaan we naar de Rode duinen. Bij aankomst staan vele kinderen al klaar om je een board uit te lenen. Ik heb dit ergens in Peru al een keer gedaan, dus ik sla over. Diegene die dat wel huren behalen weinig succes. Sommige lukt het om 2 meter naar beneden te schuiven. De heuvels zijn ook niet erg stijl en hoog.

Om half 6 moeten we weer terug zijn, maar iedereen pakt toch nog even de ondergaande zon mee. Dit tot ontevredenheid van de chauffeur die al aan het wachten is (zonder te toeteren). Dat wordt nog leuker als een Nederlands meisje beneden aan de duinen haar slippers (of schoenen) had neergelegd en die niet meer kan terugvinden. Daar ga ik maar geen commentaar op geven. Rond 6 uur komen we aan in het hostel. Waarschijnlijk had ik liever zelf rondgereden (daar hadden we over nagedacht) maar wat je voor de tour betaalde was precies wat je er voor kon verwachten. Morgen vertrekken we hier weer en gaan we naar Ho Chi Minh City, die andere grote stad van Vietnam.

Zaterdag 6 januari 2018/zondag 7 januari 2018
Naar Ho Chi Minh City is het ongeveer 5 uur met de bus. We worden voor ons hostel opgehaald en komen rond 2 uur in de middag aan in HCMC. Druk, maar wat verwacht je anders van een grote stad. Ons hostel is in de drukke backpackerswijk. In de middag kom ik erachter dat ik mijn harddisk ben vergeten. Ja, dat overkomt de beste wel eens. Snel een mailtje gestuurd en dezelfde dag nog een antwoord terug gekregen: nee, niet gevonden. 20 minuten later weer een mail: we hebben je harddisk gevonden! De volgende dag hebben ze die meteen met de bus meegegeven en had ik om 4 uur mijn harddisk weer terug. Op zondag doet Jason een tour door de Mekongdelta. Ik sla over, want ik ga daar aankomende week naar toe. Dan heb ik niets aan een dagtour. Ik vermaak mij in de buurt van ons hostel. Ik regel mijn harddisk, zoek het één en ander uit voor de bus naar Can Tho (Mekongdelta) en boek een tour naar de Cu Chi tunnels en Cai Dao tempel, allebei ten noorden van HCMC. Over die tempel heb ik heel lang moeten nadenken, maar soms moet je een knoop doorhakken… En dat is gelukt, ondanks de dikte van de knoop. Op de laatste avond van Jason in Vietnam gaan we naar een foudcourt. Zijn keuze en die respecteer ik maar als dit zijn laatste avondmaal moet zijn in Vietnam. We hebben samen 3.5 week gereisd en dat is mijn prima bevallen. Zelfs dan hebben we elkaar genoeg vrijheid gegeven om iets anders te doen als we dat wilden. Misschien dat we elkaar later nog wel een keer tegenkomen in Myanmar of Thailand.

Maandag 8 januari 2018
Dag Jason! Om 8 uur vertrekt zijn bus en voor mij een prima gelegenheid om een eigen dag tour door HCMC te doen. In de lonelyplanet staat er één en die gaat langs bijna elke highlight. En die begint ook nog om de hoek in het park. Bof ik even! Ik begin bij de Ben Thanh market, fotografeer wat spannende standbeelden onderweg, drink koffie langs de rivier, loop langs de Bitexco Financial Tower, passeer de renoverende Notre Dame, Central Post Office om vervolgens naar het Reunification Palace te gaan.

Ik eindig mijn dag in het War Remnants Museum. Van al deze bezienswaardigheden zijn het Reunification Palace, het War Remnants Museum en de Central Post Office echt een must-see. De Notre Dame waarschijnlijk ook, maar die wordt gerenoveerd en daar kan ik dus geen oordeel over geven.

In het Reunification Palace vond in 1975 de unificatie plaats van Noord- en Zuid Vietnam. Sindsdien is het land weer één geheel. Daarvoor was het paleis in handen van de regering van Zuid-Vietnam, die hier veel officiële plichtplegingen deed.

De Central Post Office ligt naast de Notre Dame. Van binnen een mooi gebouw met aan de muur een foto van, hoe kan het ook anders, Ome Ho himself.
Het War Remnants Museum tot slot: veel informatie over de Vietnamoorlog maar vooral veel foto’s. Leuk om een uurtje doorheen te lopen.  

Waarschijnlijk heb ik niet alle hoogtepunten van de stad gezien. Aankomende woensdag wil ik verder naar de Mekongdelta. Vooral ook omdat ik niet nog een dag in deze stad wil zitten. Er is wel degelijk een verschil tussen Ho Chi Minh City en Hanoi. HCMC ziet eruit als een redelijk moderne stad, Hanoi veel minder. Het oude kwartier van Hanoi is echt fantastisch: een beetje struinen door de drukke straten en oppassen dat je niet voor je sodemieter wordt gereden. Hanoi heeft verder een dorpskarakter en dat is wat de stad uniek maakt in mijn ogen. En vele toeristen die ik gesproken hebben zijn het met mij eens! En HMCM is eens stad die je in veel landen ziet: westers en modern.

Dinsdag 9 januari 2018
De rit naar de Cai Dao tempel duurt 3 uur. Dat is inclusief de file in HCMC. De tourbus is de krapste die ik tot nu toe heb gehad, maar gelukkig zit ik alleen, zodat ik asociaal gebruik kan maken van een tweepersoonsbank. Het Cao isme is een stroming die in 1926 in deze regio is ontstaan. Sterker nog, de tempel die wij bezoeken is het hoofdkwartier van deze religie. Volgens onze gids heeft deze religie 5 miljoen volgers. Of dat klopt weet ik niet. Onze gids vertelt namelijk ook dat 80% van de Vietnamezen geen religie aanhangt. Tja, dat betwijfel ik ook een beetje. Verder is het Cao isme een mix van verschillende religies bij elkaar.

Om 12 uur maken we een ceremonie mee. Eerst lopen we een rondje door deze kleurrijke tempel. We mogen alleen van het balkon toekijken tijdens de ceremonie (ja, dat doen we dan maar). Na 1.5 uur rondgelopen en gekeken te hebben wordt er geluncht. Ik had in een bakkerij in HCMC wat broodjes aangeschaft (lunch was niet inbegrepen, maar de tour kostte ook maar 6 euro) dus ik ben voorzien.

Dan op weg naar de Cu Chi Tunnels, 1.5 uur rijden richting HCMC. Elke toerist gaat naar deze tunnels. En toevallig, ik ook! Deze tunnels zijn tijdens de Franse bezetting in 1946 door de Vietcong aangelegd.

Er is 20 jaar over gedaan en de Vietcong kon zo uit het oog blijven van de Amerikanen. De tunnels zijn bijzonder nauw, bizar eigenlijk. Als ik er alleen al in zou liggen dan lukt het mij niet om er doorheen te kruipen, ondanks mij slanke postuur… De Vietcong hadden voor de Amerikanen allemaal vallen opgezet, levensgevaarlijke vallen. Kuilen bedekt met gras of bladeren waar onder dan speren te vinden zijn. Als je er dan invalt wordt je gespiesd. Geen pretje dus. Tot slot mogen we zelf door een tunnel kruipen. Totaal is hij 100 meter lang en om de 20 meter mag je eruit. Behalve na de 60 meter, dan moet je door tot de 100. De tunnel is voor de toeristen wel iets wijder gemaakt. Maar verzekert de gids, de laatste 40 meter moet je kruipen en met je buik voortbewegen. Nou, ik had al wat lichte hoofdpijn dus ik maak het niet te lang… Van de 18 leden van de groep zijn er 15 afgehaakt bij de eerste 20 meter. Daar zat ik niet bij. Maar vanwege mijn lichte hoofdpijn en de bloedhitte in de tunnel haak ik af na 40 meter. De overige 2 blijken die-hards te zijn. Achteraf hoor ik dat die laatste 40 meter hartstikke meevalt. Zie je nou wel, Vietnamezen overdrijven soms een beetje… Rond 7 uur komen we aan in het centrum van HCMC, boek ik eerst mijn bus tickets naar Can Tho en ga ik vroeg naar bed. Vanaf morgen ga ik de Mekong delta bekijken…

Oplettende lezers zullen wel gemerkt hebben dat ik een beetje achter loop met mijn verhalen. Nou niet getreurd. Morgen kan je een spannend nieuw verhaal verwachten, want de afgelopen dagen heb ik mij te blubber staan tikken op de laptop. Alleen de Wifi werkt niet echt mee in Cambodja.