China: ‘Het Venetië van het Oosten’ Suzhou, historisch en modern Nanjing en het Confucianisme

Binnen een half uur ben je met de trein vanuit Shanghai in Suzhou. Behalve dat Suzhou het Venetië van het oosten genoemd wordt heeft het nog iets anders wat een bezoekje waard is… Van Suzhou ga ik naar Nanjing, een stad met een geschiedenis, maar ook een moderne stad. Tot slot eindig ik in deze blog.. met Qufu. Dat zegt u waarschijnlijk niets, maar het is waar de bekende filosoof Confucius is geboren…

Suzhou: het Venetië van het oosten – Dinsdag 18 juni en woensdag 19 juni 2018
Veel steden in China hebben een metronetwerk, zo ook Suzhou. Dat maakt het reizen in steden comfortabel en makkelijk. Maar het hostel dat ik geboekt heb blijkt niet klaar te zijn voor bezoek. Na lang zoeken kom ik uit bij een, zoals het er uit ziet, een verlaten pandje. Is dit het? Een blaffend hondje bovenaan de trap houdt mij tegen verder te gaan. Dan komt er een westers iemand aan die de eigenaar kent en mij vertelt dat ze aan het verbouwen zijn en dat ze tijdelijk geen mensen onderdak kunnen bieden. Ik annuleer de boeking en vind al snel een ander hostel, in de buurt van de drukke winkelstraat. Mijn eerste indruk is dat Suzhou best een leuke stad is, maar van ‘Venetië’ kan ik niet echt spreken met die paar kleine kanaaltjes. Morgen maar even een rondje doen richting een aantal bezienswaardigheden…

Ik begin in de ochtend bij het Suzhou Museum. Waarom? Omdat het regent… Het museum is gratis en kent diverse tentoonstellingen: van Chinese prenten tot aan potjes en pannetjes. Het gebouw is modern en vrij nieuw en het is druk in het museum. Een aanrader om er een uurtje te vertoeven. Maar het hoogtepunt van Suzhou zijn de tuinen. Ze staan op de werelderfgoedlijst en sommige zijn meer dan 500 jaar oud. Ik bezoek Lion Grove Garden, één van de kleinere tuinen in de stad. Ik betaal een kleine entreeprijs en struin wat door de… tuin. Het heeft een grottenlabyrint en de klassieke Chinese gebouwen geven je echt het gevoel dat je… in China bent (wat blijkbaar ook zo schijnt te zijn…)

Ik eindig de dag door een beetje langs de kanalen en grachten te lopen in de hoop dat ik het idee krijg dat ik in Venetië ben. Maar dat valt tegen. Marco Polo noemde het ooit de mooiste stad van China en hoewel de oude huisjes langs de grachten heel mooi zijn, vind ik het Venetië van het oosten iets teveel eer. Desondanks is Suzhou vanwege zijn tuinen een leuke bestemming om er vanuit Shanghai een dagje naar toe te gaan. Morgen pak ik de trein richting het noordwesten, naar Nanjing (sommige schrijven ook wel Nanking).

Nanjing: historische stad – Donderdag 20 juni en vrijdag 21 juni 2018
Met de metro vertrek ik naar het station van Suzhou. Ik koop een kaartje bij de ticketbalie en ik zorg er altijd voor dat ik de Chinese naam van mijn volgende bestemming bij de hand hebt. Aangezien mijn Chinees behoorlijk slecht is en ik tot nu toe de kunst versta om het niet correct uit te spreken… Na 30 keer het fout gezegd te hebben is het mij uiteindelijk toch gelukt om het woordje ‘Helan’ (Nederland in het Chinees) op de juiste manier (klemtoon) uit te spreken. Als je een treinticket koop bij de balie heb je altijd het paspoort nodig. Zo kan de Chinese overheid precies zien welke route jij af legt…
Nanjing is een studentenstad, maar ook een moderne stad met veel historie. Het is zelfs een aantal keren de hoofdstad van China geweest. Waarschijnlijk heb je nog nooit van deze stad gehoord, maar met zijn 7.7 miljoen inwoners is het wel één van de grootste steden van China.

Mijn hostel is in een flatgebouw op de 25ste verdieping: gewoon bij iemand thuis die nog een paar kamertjes over heeft voor wat stapelbedden. In de avond loop ik door het centrum van Nanjing. Veel gekleurde lichten… op de wolkenkrabbers, maar dat is China. Op een plein naast een super de luxe winkelcentrum kijk ik via een groot scherm  naar Brazilië – Costa Rica (2-0). Het WK leeft in China.

Net als Suzhou heeft Nanjing een museum, gratis… en als Nederlander is dat reden om er een kijkje te nemen. De voornaamste reden is de regen… 15 zalen met diverse voorwerpen: van Chinees porselein tot aan Tibetaanse klokken. Het is er allemaal te vinden.

In de middag ga ik naar het mausoleum van Sun-Yat-Sen. Van wie? Sun-Yat-Sen. Hij speelde een rol bij de revolutie van 1911 en was de eerste president, weliswaar voor een paar maanden van de nieuwe republiek China. Hij overleed in 1925 en zowel in China als Taiwan is hij één van de belangrijkste mensen van de twintigste eeuw. Vooral vanwege zijn 3 principes hoe een land geleid moet worden: democratie, volkswelvaart en nationalisme.
Per dag worden er maar 10.000 mensen toegelaten tot zijn mausoleum. Tickets kan je online krijgen, maar alleen in het Chinees. “Heeft u een afspraak? Heeft u een ticket?”, vraagt de vrouw aan de balie. Beide heb ik niet, maar ik wil wel graag naar binnen! En dame regelt online voor mij een ticket door middel van een QR-code op haar telefoon, waar ik dan weer een foto van maak. Zo doen we dat hier! Ik merk al gauw dat ik de enige westerse toerist ben. Af en toe op de foto met een Chinees, ik ben het wel gewend. Op één van de foto’s staat een vrouw met een roos in haar hand, midden in het beeld. Die roos is niet voor mij bestemd, mochten mensen dat afvragen. Ook ken ik deze dame in kwestie niet…

In het mausoleum mag je geen foto maken. In de eerste zaal staat een beeld van Sun-Yat-Sen, in de tweede zaal ligt hij in een betonnen graf, waar je omheen kan lopen. Na 30 seconden sta je weer buiten. Het uitzicht op Nanjing is prachtig, hoewel ook deels mistig…
Terug in het hostel krijg ik te horen dat er geen plek meer is voor een tweede nacht. Ik had ook maar 1 nacht geboekt dus op zoek naar een nieuwe slaapplaats. Die vind ik in een ander hostel, op de 32ste verdieping… In ieder geval mooi uitzicht over de stad.    

Qufu: geboorteplaats van wijlen Confucius – Zaterdag 22 juni en zondag 23 juni
Qufu is een klein stadje op de route tussen Shanghai en Beijing. Maar 60.000 inwoners, veel laagbouw en bekend vanwege de geboorteplaats van Confucius (551-479 BC), filosoof. 499 uitspraken die hij gedaan heeft zijn bewaard gebleven. Om enig ritme in deze blog te houden zal ik niet op alle 499 uitspraken ingaan, maar bij het Confucianisme wordt de leer van Confucius gevolgd (zo simpel kan het zijn). De 6 deugden worden gevolgd: menselijkheid, kinderlijke gehoorzaamheid, rechtvaardigheid, fatsoen, trouw en wederkerigheid.
Qufu highspeed-railway station ligt 10 kilometer ten oosten van het centrum. Met de lokale bus kost het zeker 1 yuan… (13 eurocent). Als je geen taxi hoeft te nemen, dan pak ik hem ook niet…
Mijn hostel ligt dichtbij de bezienswaardigheden en het is er totaal niet druk. Op het scherm van de receptioniste zie ik dat ik één van de twee gasten ben. De volgende dag… ben ik de enige.

Ik betaal 140 yuan (18 euro) voor de drie plekken die met Confucius te maken hebben. Het eerste is de tempel van Confucius, één van de oudste en grootste van Oost-Azië maar tevens ook redelijk vaak gerestaureerd en dat zie je duidelijk wel.
De tweede plek heet de Kong Family Mansion, waar de nazaten van Confucius woonden en de laatsteplek ik het graf van Confucius, 1.5 kilometer ten noorden van het centrum. Zijn graf ligt in een park en als vandaag de dag worden nog steeds volgers van Confucius in dit park begraven. Overal zie je grafzerken staan. Bij het graf van de master himself zie ik toch wat mensen met beteuterde gezichten. Opmerkelijk, want de man is al 2500 jaar dood. Wel apart om te zien.

Tianjin: rustieke stad ten oosten van Beijing – maandag 24 juni 2018
Tianjin stond niet persé op mijn lijstje van steden die ik graag wilde zien. Het was meer dat ik 1 dag over had en omdat er regen voorspeld was vond ik dit de meest praktische keuze. En daar heb ik achteraf geen spijt van. Tianjin, havenstad met 15 miljoen inwoners oogt niet hectisch. De stad is ruim opgezet, waardoor je al gauw de indruk krijgt dat we geen haast hebben… Ik loop langs de Hai-rivier, waar ik het Jin Wang Grand Theater op de gevoelige plaat zet. Dan richting het treinstation, via de originele klokkentoren naar het Marco Polo plein. Aan dit plein vind je veel Europese restaurantjes in deze ‘Italiaanse’ wijk.

Als het donker wordt dansen de Chinezen vrolijk op de pleintjes… de stad is met zijn wolkenkrabbers mooi verlicht en via een drukke winkelstraat kom ik uit bij een katholieke kerk. Het is Tianjin in een notendop, maar morgen ga ik naar de hoofdstad: Beijing.