Genieten bij de open haard, stuntelen door de modder en de rijstvelden rondom Sapa

Sapa ligt op 1600 meter hoogte in het noordwesten van Vietnam. Het is één van de plekken in Vietnam die je niet mag overslaan. En als anderen dat tegen mij zeggen dan volg ik hun advies natuurlijk op. Het is vanaf Hanoi 5.5 uur rijden met de bus. Een paar jaar geleden was dit nog 10 uur maar door een onlangs aangelegde snelweg is die tijd aanzienlijk verkort. Ik kocht mijn ticket online via SapaExpress.com, volgens reviews één van de betere busbedrijven richting Sapa (de naam zegt het ook al). De rit kostte mij omgerekend 13 euro, maar het kan nog goedkoper (daar vertel ik straks meer over). Ik word bij mijn hotel opgehaald dus hoef ik geen onbetrouwbare taxi te regelen die mij naar hun busstation brengt. Ideaal! Vroeg opstaan want om 7 uur vertrekt de bus…  

Tijdens de rit ontmoet ik een andere Nederlander die voor twee maanden door Vietnam en Australië reist. Hij moest een taxi nemen naar het busstation, omdat SapaExpress mensen buiten het Oude Kwartier niet ophaalt. Die rit van 1 kilometer kostte hem 8 euro. Ja, dat is prijzig als je geen duidelijke afspraken maakt over de prijs…

Om 13 uur kom ik aan in Sapa. Het is behoorlijk mistig en de temperatuur is met 8 graden ook behoorlijk fris. Gelukkig is er een open haard in het hostel om mijn ledematen eens lekker op te warmen. Een open haard is een prima plek om wat gesprekken aan te knopen. Al gauw zitten we met zijn vieren ons op te warmen: een Nederlander (dat ben ik dan), een Zwitser, een Vietnamese en een Zuid-Koreaan. Lekker multicultureel! In de avond gaan we met zijn vieren streetfood eten in één van de straatjes (naam zegt het al) van Sapa. Vlees van de grill staat op het menu. De Vietnamese zegt dat ze vegetarisch, maar niet voor vandaag. Ja, dat kan ook… In de avond drinken we nog een Vietnamese koffie in een fantastisch tentje met relaxte muziek… Een lekker begin in Sapa!

Woensdag 13 december 2017
Van de drie volle dagen wil ik twee dagen wandelen en één dag uitrusten. Vandaag is die rustdag. Voor lunch bestellen we een hotpot, fonduen voor vijf personen (een Française heeft zich bij de groep gemengd). In de middag ga ik met Jason, de Zuid-Koreaan, Sapa verkennen. Het is net als gister behoorlijk bewolkt maar gelukkig klaart het in de middag. En dan ziet Sapa er ineens heel anders uit. 

In de namiddag gaan we op zoek naar een tour door de lokale dorpjes rondom Sapa. Eerst gaan we zelf op ontdekking uit. We lopen naar het entreehokje voor de dorpjes. Daar moet je 75.000 dong betalen om de dorpjes te mogen bezoeken. Een aantal lokale dames vraagt aan ons of ze onze gids mogen zijn. Ze kent een route waarbij je niet hoeft te betalen en dat klinkt ons als muziek in de oren. Je blijft toch Nederlander. We denken er nog een dagje over na, maar we hebben dus verschillende opties. In de avond gaan we met zijn drieën (de Française en de Vietnamese zijn hem gesmeerd) in een lokaal restaurantje eten en uiteraard bestellen we ook een portie loempia’s. Ik kan natuurlijk niet thuiskomen en dan zeggen dat ik geen loempia’s in mijn mond gestoken heb.  

Donderdag 14 december 2017
We zijn er uit. Jason en ik laten ons vandaag begeleiden door één van de lokale dames die we gister tegenkwamen. Het is net als gister mistig in Sapa. Ik hoop dat we wel wat zien tijdens de wandeling. We komen één vrouw tegen die ons via de onbetaalde route naar de dorpjes leidt. Die route leidt je met de poten door de modder en dat de hele rit naar beneden. Het is oppassen om niet uit te glijden en dat is al vermoeiend genoeg. Hoe meer je naar beneden loopt hoe beter het weer wordt. We lopen langs rijstvelden, langs kleine dorpjes en zien buffels grazen in de wei.

De wandeling zou twee uur duren, maar door het gestuntel in de modder zullen we ongetwijfeld de wandeling vertraagd hebben. Na vier uur wandelen komen we bijna aan bij het dorpje dat we wilden bezoeken. Maar dan tovert onze gids wat souvenirs voor ons uit haar mand en roept woekerprijzen voor een handgemaakte handtas voor 500.000 dong. Omgerekend is dat iets van 18 euro. Na een kwartier onderhandelen weten we de prijs inclusief souvenir terug te brengen naar 200.000 dong, ongeveer 7 euro per persoon. Ach, een tour met gids had ons 300.000 gekost en aangezien ze ons door het modderavontuur ook nog eens 75.000 dong had bespaard zal dit wel een goede prijs zijn.

In het dorpje blijkt dat je er niet veel kan doen. We worden vooral bestookt met opdringerige souvernirverkopers en kleine kinderen die ons een ketting proberen aan te smeren. We besluiten een motorbiketaxi terug te nemen naar Sapa aangezien iedereen het daar over heeft. Maar niemand in het dorp die daar schijnbaar iets over weet. Voor 200.000 dong kunnen we een taxi nemen of 8 kilometer teruglopen. De taxiprijs klopt gelukkig wel. Ja, je moet elke keer nadenken of je niet zwaar opgelicht wordt als toerist. Aangezien we geen lunch hebben gehad eten we vroeg. Voor de verandering eet ik vanavond rijst… Dat schijn ik nog niet heel veel gegeten te hebben… In de avond is het dringen geblazen bij de open haard, maar door mijn tactische vaardigheden weet ik mij naar de voorste rij te wurmen. Helaas is aan het einde van de avond het hout op. Hopelijk gaan ze morgen het hele bos om Sapa heen kappen. Dan hebben we het morgen ook warm…

Vrijdag 15 december
Vandaag staat een wandeling naar Catcatvillage op het programma. Althans bij mij, Jason is daar al geweest. Catcatvillage ligt iets onder Sapa maar dan 300 meter naar beneden. Hoe meer ik naar beneden loop hoe zichtbaarder het dal wordt. Het weer lijkt eindelijk iets beter te worden.

De entree voor de village kost 70.000 dong. Je kunt er een rondje lopen van 2 kilometer en een bikkel dat ik ben doe ik dat dan maar. Dat rondje is best leuk, maar wel zwaar toeristisch. Uiteindelijk kom je terecht bij een mooie waterval, waar je dan als toerist wat mooie plaatjes schiet.

De route terug loopt door de bossen en een dozijn aan kinderen komt op mij afgestormd met de vraag naar ‘money’. Natuurlijk trek ik als gulle suikeroom meteen mijn portemonnee…. Nee, bij de ingang stond al een bord dat je dit niet moet en mag doen. Rond 16 uur loop ik terug omhoog richting Sapa. Gelukkig hoef ik maar 300 meter naar boven te klauteren en te klimmen, dus geen medelijden graag. Ik ben een geoefende klimmer inmiddels geworden dus is dit voor mij peanuts. Als beloning trakteer ik mijzelf op een lekker Vietnamees gebakje. De pondjes zijn er door de klim toch vanaf gevlogen dus mogen ze er ook wel weer bij komen.

In de avond is er in Sapa een avondmarkt te zijn. Het is mooi opgeklaard in het centrum en de kerk is mooi verlicht en in heuse kerststemming gebracht. We eten dit keer eens westers: na een lange tijd  geen rijst of noedels maar een hamburger uit Sapa. In de avond blijkt dat de open haard niet kan branden. Geen hout… Ik wilde het hostel een 9 geven ter beoordeling, maar door deze blunder is dat gezakt naar een 4… Heel naar allemaal. Dan maar kou lijden in de kamer.

Zaterdag 16 december
Om 13.30 uur vertrekt de bus uit Sapa. In de ochtend hebben ze houtvoorraad aangevuld (misschien onder druk…) en besluiten we nog een portie in de open haard te mikken. Als wij het maar lekker warm hebben, toch. Hoewel we niet willen moeten we om 12.30 uur toch echt weg. We hebben een ritje van 5.5 uur voor de boeg. Echter kiezen we dit keer voor de sleepersbus. Je hebt als het ware een ligplaats in plaats van een zit plek.

Dat heb je verder eigenlijk niet nodig maar voor de ervaring is het wel leuk. Het kost 10 euro, goedkoper dan de ‘gewone’ bus. Het ‘bedje’ is mij eigenlijk net te klein, maar aangezien ik geen zeikerd ben overleef ik het allemaal maar net. Alleen dat rode lichtje  boven mijn hoofd in de avond als ik voor een raam lig hoeft voor mij niet zo. Dat doet mij ergens aan denken. Om 18.30 komen we aan in Hanoi en het eerste dat we doen is onze backpack lozen en eten. Daarna regelen we een tour voor Halong Bay voor morgen. Deze minicruise op één van de mooiste plekken van Vietnam kost ons 81 dollar voor 2 dagen, inclusief vervoer er naar toe, lunch en de cruise. Het enige wat we zelf moeten betalen zijn de drankjes. Maar van 7 tot 8 in de avond is er happy hour met gratis bier. Zoals ze bij het tempoteam altijd zeggen: dat worden twee fantastische dagen…