Laatste dagen Seoul: Olympisch park, Bukhansan NP en de landing in Incheon

Mijn reis door Zuid-Korea zit er bijna op. Ik ga alleen nog een paar dagen naar Seoul, naar hetzelfde guesthouse als de vorige keer. Ik ben benieuwd of de oude knorrige man er ook nog is…

Dag 53 – Donderdag 26 oktober

Ik verlaat het noordoosten van Zuid-Korea en ga terug naar de hoofdstad, Seoul. Waar je ook bent in Zuid-Korea, bussen naar Seoul rijden altijd en ook nog frequent. Daar hoef je je dus geen zorgen om te maken. Binnen drie uur ben je er en de bus rijdt rechtstreeks, zonder vele tussenstops. Eenmaal bij de voordeur van het guesthouse wordt het spannend: is ie er of is er niet meer? En het antwoord is… JA!! Hij is er nog steeds. In de avond hoor ik van een Russische kamergenoot, die er de vorige keer ook al was dat hij geen woonplaats heeft en zijn paspoort kwijt is. Maar dat hoorde hij ook maar van iemand anders. Hij zegt verder net als ik ook alleen maar hallo en tot ziens!

Dag 54 – Vrijdag 27 oktober

20 kilometer ten noorden van Seoul heb je een park dat jaarlijks 10 miljoen bezoekers telt. Het heet Bukhansan National Park en met de metro vanuit Seoul kan je dit park bezoeken. Dat is echt geweldig van de metro in Seoul: je kunt in omliggende dorpen makkelijk komen, het rijdt frequent en het is heel overzichtelijk. Het is prachtig weer vandaag en dat zal het de komende dagen nog wel blijven. Ik maak wederom een wandeling naar de top van een berg die ongeveer 800 meter hoog is. Halverwege heb je uitzicht over een deel van Seoul of in ieder geval een voorstad. Schitterend! Ik loop verder naar de top en daar krijg ik meteen weer de beelden te zien die ik ook in Seoraksan National Park zag. Onderstaande foto’s zeggen genoeg. Na een wandeling van vier uur ben ik weer terug bij de metro en daar moet ik nog wel een uurtje inzitten. De metro is dus handig, maar stopt wel weer overal en dat kost uiteraard wel weer tijd! Ach, dan doen we maar even kort de oogjes dicht…

Dag 55 – Zaterdag 28 oktober

Ik heb geen idee nog wat ik vandaag ga doen, behalve een beetje uitslapen. Maar Seoul is groot en dus valt er genoeg te zien. Uiteindelijk ga ik naar de Bongeunsatempel maar ook puur omdat het op de route ligt voor een andere bezienswaardigheid. Er is een processie bezig en er zijn camera’s bij dus misschien ben ik wel op televisie bij SBS Seoul.

Na de Bonguensatempel ga ik naar de Lotte World Tower. Ik zag deze toren toen ik op de Mount Namsan stond en vroeg me toen al af wat dat voor een gebouw is. Het is een kantoorgebouw van 555 meter hoog en je kunt er op, als je dat leuk vindt. Ik niet, ik ben verder gegaan naar het Olympisch park.

In 1988 werden hier de Olympische Zomerspelen gehouden en aangezien het wederom weer een zonnige dag is kan je toch nergens beter zijn dan in dit park. En het is er retedruk! De meeste accommodaties worden nog steeds gebruikt, zoals het zwembad en de turnhal. Voor de turnhal zie ik allemaal vrouwelijke tieners staan die naar een concert gaan van de Zuid-Koreaanse Justin Bieber. Leuk, maar ik ga er gauw vandoor. Toch moet ik als ik door dit park loop en al die mensen vrolijk zie genieten van het leven nadenken over de gevolgen van een naderende oorlog. Seoul zou geraakt kunnen worden en dat levert heel veel doden op. Maar een oplossing ligt ook niet één twee drie voor de hand. Het is lastig maar ik gun al die mensen die hier genieten van de vrijheid het allerbeste. Laten we dan maar hopen dat er niks gebeurt en dat er diplomatiek wat bereikt worden. De toekomst zal het uitwijzen (en daar sluit ik deze verstandige woorden mee af…)

Dag 56 – Zondag 29 oktober

De laatste officiële hele dag in Zuid-Korea. En ik ga naar Incheon. Incheon is de derde stad van Zuid-Korea meet 3 miljoen inwoners en ligt ten westen van Seoul. In 1950 kwamen de troepen van de Verenigde Naties hier aan land om het land terug te veroveren van de Noord-Koreanen, dat verloren ging. Een geslaagde operatie, want Noord-Korea werd teruggedreven naar een klein gedeelte in het noorden van Noord-Korea. Toen begon China troepen in te zetten en zitten we nu met de landgrenzen die in 1953 werden afgesproken. Het Incheon Landing Operation Museum is een eerbetoon aan die operatie.

Daarna ga ik met de metro naar het centrum. Ik pak eerst lijn 2 en bemerk dat deze metro op afstand bestuurd wordt. Tenzij de bestuurder op het dak zit, maar dat lijkt mij sterk… In het centrum zijn een paar dingen te doen. Ten eerste ga ik naar het Jayu Park, waar een beeld staat van generaal McArthur, die de operatie vanaf Incheon leidde. Daarna loop ik door Chinatown, lekker druk in ieder geval en ik sluit de dag af in Womli-Park.

Eerst loop ik door een traditioneel Koreaans Park. Ik zie een heuvel met denk ik wel 100 konijnen (ja ik maak nog eens wat mee) die lekker met elkaar aan het spelen zijn. En verderop zie ik nog wat schattige hertjes, nou kijk eens aan. De zon gaat al bijna onder en vanaf de uitkijktoren op Wolmi-hill heb je mooi uitzicht op de ondergaande zon. Hoe kan je je laatste dag in Zuid-Korea nou beter afsluiten dan met een ondergaande zon. Dan is dit hoofdstuk op mijn reis ook bijna afgelopen…

Mijn vliegtuig op maandag vertrekt om 16.40 naar Okinawa. Okinawa behoort tot Japan en is een eiland dat dichtbij Taiwan ligt. Een prima tussenstop voor een week om eens lekker te ontspannen. Onderstaande foto is alvast een voorproefje voor mijn volgende blog… dan weet je dat alvast