Het noord-oosten van Zuid-Korea: mooie parken en een schitterende kust

In deze blog: het mooiste park van Zuid-Korea, iets met een ander park met mannelijke geslachtsdelen en een conflict met een Noord-Koreaanse onderzeeër…

Dag 47 – Vrijdag 20 oktober

Het is bijna 3 uur met de bus naar Seoraksan National Park. Men zegt dat dit het mooiste park van Zuid-Korea is en met die gekleurde bladeren aan de bomen in de herfst moet dat helemaal een feest zijn. Ik zeg mijn knorrige kamergenoot gedag en ga op verlaat mijn guesthouse. Ik moet eerst naar Sokcho waar ik de bus moet nemen naar Seoraksan National Park. Dit keer heb ik niet gekozen voor een hostel in de stad, maar in een heel klein plaatsje bij de ingang van het park. Rond 16 uur kom ik aan in mijn via airbnb gereserveerde kamer in het Red House Motel. De prijs scheelde aanzienlijk per nacht of ik het via booking.com zou doen of via airbnb, dus maar eens kijken hoe dit bevalt. Ik loop nog even het Visitors center binnen om een mapje te scoren met wandelroutes. Ik heb mij voorgenomen om morgen flink te wandelen, zondag moet een totale rustdag worden… In de avond word ik vergezeld door een Chileense jongen die al 5 jaar in Zuid-Korea woont en werkt. Dit is zijn eerste keer hier en morgen gaat hij ook het park verkennen. Ik vertel hem mijn plannen, maar dat is hem allemaal iets teveel. Ook wil hij wat vroeger vertrekken om zo vroeg mogelijk de kabelbaan te pakken voor een mooie zonsopkomst.

Dag 48 – Zaterdag 21 oktober

Het Red House Motel ligt maar 20 minuten lopen van de ingang van het park. Het is prachtig weer vandaag, de zon schijnt volop dus dat wordt volop genieten vandaag! Entree is 3500 won ongeveer €2,80 en dan mag je je de hele dag vermaken in dit park! Ik ga vandaag twee wandelingen maken. De eerste gaat naar UIsanbawi-rock, een wandeling van 2 uur heen en 2 uur terug. Onderweg kom je nog een groot Boeddhabeeld tegen, een tempel en halverwege de rots nog een soort tempel in een grot. Vooral de laatste kilometer is het zwaarst met alleen maar houten trappen die je op moet. Maar we houden vol ook al sta je met je schoenen in het zweet! Eenmaal boven aangekomen heb je werkelijk prachtig uitzicht over de omgeving en aan de andere kant van de berg zie je grote plaats Sokcho aan zee liggen. Ik schiet een paar selfies, rust even uit en geniet van het uitzicht.

Terwijl ik naar beneden loop kan ik het niet laten om de omhoog komende en zwetende medemens te motiveren door te zeggen: ‘Je bent er bijna!’ Ik zeg er nog net niet Tsjakka bij!
Eenmaal beneden bij de ingang vergaap ik mij aan een sandwich en pak ik een andere wandeling; een loop van ongeveer 2.5 uur heen en terug naar 2 watervallen. Wederom de eerste 1.5 kilometer zijn weer prima te doen, daarna komen de houten trappen weer en gaan we weer lekker zweten. De eerste waterval is meer een snel naar beneden stromend beekje, de tweede waterval die mag er op zich wel wezen. Ik heb ze wel van hoger naar beneden zien storten…

Vanaf deze plek kan je ook nog naar een derde waterval, alleen die wandeling is voor gevorderde lopers… zoals ik. Aan de trappen lijkt geen einde te komen, maar als je eenmaal bij het mooie uitzicht bent dan weet je waar je het voor gedaan hebt. Alleen geen waterval, ja… na lang zoeken zie je een watervalletje stromen naar beneden, maar dan moet je wel goed zoeken! Eenmaal op de weg terug word ik aangesproken door een wat oudere man. Hij wil een praatje maken en ik heb nog wel wat tijd over… Hij duwt een rits koekjes in mijn hand en we gaan lekker breeduit op de trap zitten en dat houden we toch zeker een half uur vol! Zijn Engels en oprechtheid zijn prima. We hebben het over reizen en hij vertelt dat hij dit jaar een grote reis heeft gemaakt naar Australië. Deze reis duurde toch zeker 4 dagen.... Tja, in Zuid-Korea heb je niet zo lang vakantie, maar zijn er wel weer meer feestdagen dan bij ons in dat vredige kikkerlandje. Als ik terug kom op de kamer is mijn Chileense kamergenoot weg. Ik vind het niet erg. Heb ik eindelijk eens een grote privékamer met 4 bedden voor mij alleen.

Dag 49 – Zondag 22 oktober 

Ik ben nu al weer 3 weken en 1 dag in Zuid-Korea. Als ik Zuid-Koreanen spreek hier heb ik het meestal over Korea, doen ze zelf ook altijd. In die drie weken merk ik bij de gewone Koreaanse burger geen angst voor een oorlog. Waarom zou men ook, omdat een oorlog met Noord-Korea toch gezien wordt als een zelfmoordpoging van de noorderburen. Ik voorspel in ieder geval geen militaire actie voor februari 2018, wanneer in Pyeongchang in het noordoosten van Zuid-Korea de Olympische Winterspelen gehouden worden. Zoals eerder gezegd komt Trump in november naar Zuid-Korea, Japan en China om de situatie te bespreken. Zuid-Korea zelf wil onder geen beding overgaan tot militaire actie (tenzij ze zelf worden aangevallen) en wil vooral diplomatieke gesprekken voeren met Noord-Korea, net als Rusland en China. Japan en de Verenigde Staten denken hier anders over. Kortom… interessante verhoudingen hier.
Vandaag een rustdag en dat bevalt mij goed. Ik luister wat muziek op de televisie, zoek mijn route uit voor de komende dagen, lees wat artikelen en verhalen en loop een klein rondje door het troosteloze dorpje. Het is dat er aardig wat toeristenbussen zijn die de eettentjes opvullen, want anders zou ik bijna zeggen dat hier al een bominslag heeft plaatsgevonden. Half afgebroken huizen, weinig mensen op straat behalve toeristen en dan werkt het sombere weer vandaag ook niet mee. Gauw naar het motel en daar kom ik morgen pas weer uit.

Dag 50 – Maandag 23 oktober

Vandaag gaat de reis verder naar Gangneung. Ik ben vandaag al 50 dagen onderweg, maar dat besef ik mij pas wanneer ik deze blog schrijf op dag 52. Reden voor een feestje achteraf zou ik zeggen. Mijn Chileense kamergenoot van vrijdag/zaterdag vertelde mij dat Gangneung wel een leuke stad is en binnen een uurtje met de bus ben je er al. In de middag loop ik een rondje door de stad, maar het kan mij niet zoveel bekoren. Lijkt een beetje op Gwangju, ook qua grootte dus ik loop maar naar het strand. Even kijken of daar nog wat te beleven valt. Eerst nog even pinnen en dat is een hele opgave. Na 5 pinautomaten heb ik nog steeds geen geld bemachtigd. Ik heb nog wel net genoeg geld voor een heerlijke ijskoffie in de ‘koffiestraat’ van Anmokbeach. Hier vind je heel veel koffiezaken (ja verrassend) en wordt ook elk jaar het koffiefestival gehouden.

Ondanks dat ik geen zwembroek bij me heb en toch ontzettend graag wil zwemmen word ik tegengehouden door de hoge golven en dat bord waarop staat ‘verboden te zwemmen’. Oké dan niet. Dan loop ik wel terug naar mijn hostel en probeer ik alle pinautomaten, totdat er ééntje bereid is mij geld te geven. Bij een grote bijenkorfachtige winkel is het eindelijk raak zonder agressief te worden en de automaat te slopen. Hoef ik vanavond niet op een Zuid-Koreaans houtje te bijten.

Dag 51 – Dinsdag 24 oktober

De reden voor mij om naar Gangneung te komen heeft te maken met een park dat ik graag wil zien: het unificationpark (maar ook dat ik nog een paar dagen moet opvullen). In dit park tref je een Noord-Koreaanse onderzeeër aan die in 1996 buit is gemaakt toen de Noord-Koreanen hier voor de kust aan het spioneren waren. Daarbij kwamen bijna alle Noord-Koreanen om het leven en het leek  op dat moment echt een grote rel te worden. Uiteindelijk gebeurde er verder niks maar Zuid-Korea heeft er goed op geanticipeerd, want nu staan er langs de kust wachttorens die de boel in de gaten houden. Naast de onderzeeër vind je er ook een groot oorlogsschip dat tijdens de Tweede Wereldoorlog en de Vietnamoorlog is ingezet. Die boot is indrukwekkender dan die veel te kleine onderzeeër waar ik met mijn helm door alle bochten moet wringen om aan de andere kant van de onderzeeër te komen. Het scheelt dat ik een slank figuur heb…

Dan vervolg ik mijn reis 4 kilometer naar het zuiden naar Jeongdongjin. Hier hebben ze op de heuvel een groot cruiseschip gebouwd wat dienst doet als een resort. Voor een kleine toegift mag je in de beeldentuin en op het panoramadek van het schip. Het is een echt schip en hoe ze die naar boven hebben gesjouwd zou ik niet weten. Ze zijn in ieder geval volop met het resort bezig om het af te hebben voor de Olympische Winterspelen. Ik vermoed dat dit cruiseschip wel een keertje op de beeldbuis voorbij zal komen, maar dan zijn jullie nu al door mij op de hoogte gehouden. In de plaats waar ik verblijf, Gangneung, zullen ook een aantal onderdelen gehouden worden, zoals het ijshockey en curling. Volgens mijn gastvrouw ook schaatsen…

Dag 52 – Woensdag 25 oktober

Ik heb nog 1 dag over en waar kan je die dag beter besteden dan in een park met allemaal hoogstaande kunstwerken. Het is geen park voor groot en klein, maar je treft het er wel groot en klein aan. Het is dat iemand tegen mij zei op facebook dat ik er echt heen moet en dan ben ik niet de lulligste… Naar mijn mening hoef ik op deze uitleg niet dieper in te gaan…
Ik ga naar Haesindang Park, oftewel het Penispark. Hier tref je aardig wat kunstwerken aan die over dit geslachtsdeel gaan. Er zit een tragische legende achter: een jonge maagdelijke bruid verdronk ik de zee en alle vissen in de omgeving bleven weg, totdat er een visser in de zee zou klaarkomen. Om ervoor te zorgen dat niet iedereen vrijelijk in de zee een bepaalde substantie zou schieten werd er besloten een penispark op te richten als een soort van offer. Nou, ik zou zeggen geniet verder maar van de foto’s…

Verder is er ook nog een klein museumpje over de geschiedenis van de visvangst en tot slot kom je uit in het kleine vredige vissersdorpje zelf waar je de connectie met het mannelijk lid totaal niet kunt begrijpen…