Pai en Chiang Mai: Iets met een motorongeluk, seks drugs en Rock & Roll en de mooie omgeving van Pai

Maar eigenlijk is het eerder Jazz & Roll. De laatste week in Zuidoost-Azië en dat levert genoeg nieuwe avonturen op. Om te beginnen vertrek ik naar het kleine hippiedorp Pai om te ontspannen maar ook om van de omgeving te genieten. Nou, dat is gelukt hoor…

Vrijdag 18 mei – dinsdag 22 mei: Pai

Pai ligt 150 kilometer ten noordwesten van Chiang Mai. Hoe vaak ik niet van andere toeristen te horen heb gekregen dat ik Pai absoluut niet over moet slaan. En als anderen dat zeggen, doe ik dat uiteraard. De rit er naar toe gaat via een weg met veel haarspeldbochten, in totaal 762. Gelukkig is er een kotszak aanwezig, maar helaas niemand die er gebruik van maakt. Het hostel waar ik de komende dagen verblijf is Brick House Hostel. Prima bedden, alleen weinig toeristen. Bij binnenkomst liggen er, naar later blijkt twee dames te vozen en stoppen direct. Helaas, ik ben wel in voor een trio…

Pai is een dorp van ongeveer 3.000 inwoners en ligt op 1000-1500 meter hoogte. Het weer is er aangenaam, ondanks dat hen op de heenweg lekker aan het regenen was. De komende dagen zal ik in dit relaxte hippiedorp ontspannen, want dat kan je hier goed, maar ook een scooter huren. Er is immers genoeg te doen in de omgeving. Ook in de avond hoef ik mij niet te vervelen. Diverse barretjes, een nightmarket en als ik echt de beest zou willen uithangen kan ik vast wel ergens tot 4 uur ’s nachts comazuipen. Genoeg eettentjes en de eerste avond pak ik op aanraden van een zeker iemand een Thaise hamburger. Lekker hoor… En in een jazzbar ontmoet je altijd wel iemand, in dit geval wat mensen uit Thailand zelf… altijd leuk!

Op zondag huur ik een scooter. Ik ga naar de Lod Cave, één van de vele grotten in deze omgeving. De weg naar de grot toe zit vol uitkijkpunten en uiteraard ook haarspeldbochten. Een gids voor de Lod Cave is verplicht, maar zelfs een privégids voor een uurtje kost maar 200 baht (ongeveer 5 euro). Verwacht geen lange verhalen in het Engels… nee, alle stalagmieten, stalactieten en andere rotsblokken hebben de vorm van een dier. Als het bijzonder is hoor je de gids wel zeggen: Giraf! Krokodil!, Schildpad! Ik heb de hele dierentuin voorbij horen en zien komen. Maar mijn gids was wel heel aardig en deed haar best mijn filosofische vragen te beantwoorden…

Na de late lunch rijd ik terug naar Pai. Ik geniet nog even van een paar mooie uitkijkpunten over Pai. Om bij één van die uitkijkpunten te komen moet je de laatste 100 meter met een steile weg omhoog. Even gas geven en gaan met die banaan of scooter. Met iemand achterop lukt het niet, dat blijkt wel als twee Chinezen lopend de steile weg omhoog beklimmen. Lichaamsbeweging is ook niet verkeerd voor de mens.   

Op maandag ga ik een aantal bezienswaardigheden in Pai bekijken. Vanwege de regen begin ik rond het middaguur. Om mijzelf nou helemaal nat te laten regenen. Ik ga eerst naar de witte Boeddha, waar ik 200 trappen omhoog moet om het beeld te kunnen aanschouwen. Het uitzicht mag er zeker weer wezen. Dan rijd ik richting de Pai Canyon, onderweg kom ik een aantal plekken tegen waar olifanten gehouden worden. Dat ziet er allemaal niet te vrolijk uit, iets te krappe kooien en aan de kettingen. Nee, geef mij maar olifanten in het wild. Veel mooier en hoe het echt hoort te gaan.

Op mijn weg naar de canyon kom ik nog een oude brug tegen uit de Tweede Wereldoorlog. Deze brug werd tijdens de Tweede Wereldoorlog gebouwd door krijgsgevangenen en olifanten. Een beetje te vergelijken met de brug in Kanchanaburi dus. Het is niet de originele brug, want de geallieerden hebben uiteraard de brug gebombardeerd. Na de Tweede Wereldoorlog heeft de lokale bevolking weer even een nieuwe brug in elkaar gezet: zonder olifanten en krijgsgevangenen…

De Pai Canyon is leuk om gezien te hebben, maar verwacht geen Grand Canyon. Het is gratis te bezoeken en na een klein rondje ga ik weer weg. Op naar de Pam Bok Waterval. Maar deze valt een partij tegen.

Via een weg met veel gaten kom je er, waar je rechts net over de brug de scooter neer zet en door een soort smalle canyon loopt en uiteindelijk de waterval net niet ziet omdat het in een kloof zit en ik daar dus niet kan komen omdat het geregend heeft en de stenen te glad zijn. Tenzij ik weer een teen wil breken. Als ik met de scooter de weg verder omhoog ga kom ik bij een aangename verrassing: een mooi stukje verborgen Pai-omgeving, met een houten brug van 1 kilometer lang door de rijstvelden. Wat een rust en ook weinig toeristen. Het inmiddels verschenen zonnetje en de vele buffels geven mij een plattelandsgevoel. Maar helaas, het loopt al tegen vijven… tijd om te gaan. Op de terugweg word ik gecontroleerd, net als andere toeristen, door de politie. Blijkbaar zijn ze alleen geïnteresseerd in drugs. Ja, dan hebben ze bij mij niks te zoeken zeg ik nu zelfverzekerd…

Als ik naar de volgende waterval ga, de Mo Paeng Waterval word ik tijdens de rit twee keer aangesproken met MARIHUANA!!! MARIHUANA!! Ik hoopte eigenlijk op een andere entree voor de waterval. Het is niet druk bij deze waterval, maar het begint ook bijna donker te worden… Volgens mij is dit de meest bezochte waterval van Pai. Het bestaat uit een aantal lagen en als je er echt zin in hebt kun je zo naar beneden roetsjen. Alleen oppassen dat de zwembroek niet slijt… Maar die heb ik toch al niet meegenomen…

Pai is inderdaad een leuk klein dorp waar je voor de ideale ontspanning dagen, zelfs weken kan vertoeven. En over de avonturen hoef ik ook niet te klagen. Op mijn tweede dag zijn er 3 Nederlanders in mijn slaapzaal bijgekomen. De eerste ontmoet ik om 1 uur ’s nachts. Ik zat een beetje te youtuben, totdat hij met een meisje de kamer binnenkomt. De volgende vraag is te origineel om hem niet met een ja te beantwoorden. Of hij even een wippie mag maken in de kamer. Ach, na een opmerking van mij die ik hier niet al herhalen gun ik hem dat pleziertje. Ik ga buiten wel even verder filmpjes bekijken… Als ik de volgende ochtend wakker word ligt er een gebruikt condoom naast mijn bed. Ik vind het niet erg als de daad wordt uitgevoerd, maar dan mag dit de volgende keer wel opgeruimd worden. Uiteraard was hij het daar wel mee eens.    
De volgende nacht is ook een interessant, de nacht van zondag op maandag… Om 2.30 uur word ik wakker gemaakt door één van de Nederlanders. Hij ging samen met één van die andere Nederlanders in de nacht een stukje scooteren en toen is ie op zijn bek gegaan. Maar nu kan hij hem niet vinden en is hij bang dat hij in het ravijn is gereden. Of ik ook mee wil helpen zoeken. Om 3 uur ’s nachts sta ik met een zaklampje in een ravijn te schijnen. Uiteindelijk neemt de ‘gevallen’ jongen zijn mobiel is en blijkt hij nog te leven. Zijn linkerkant van zijn schouder ziet er niet best uit, net als die grote wond bij zijn knie. In het ziekenhuis blijkt dat hij de komende weken rustig aan moet doen. Niks gebroken gelukkig, maar de eerste keer scooter rijden is hem niet zo goed bevallen. Ze hadden trouwens niks gedronken voor het nachtelijke ritje…

Woensdag 23 mei – zondag 27 mei: Chiang Mai

Op woensdag pak ik in de ochtend de minibus terug naar Chiang Mai. Het is mijn laatste bestemming in  Thailand. Sterker nog, in Zuidoost-Azië voor dit moment. En dat voelt best apart, want ik heb hier vanaf 8 december gezeten (Vietnam, Cambodja, Thailand, Myanmar, Thailand, Laos en wederom Thailand). Maar het is tijd om verder te gaan en dat blijkt wel uit de laatste dagen in Chiang Mai. Ik doe best weinig, vooral een beetje winkelen in de diverse shoppingmalls. Althans, ik ben er, ik vind er niks van mijn gading, zoals ze dat altijd zo mooi spreekwoordelijk zeggen. Desondanks is Chiang Mai best een leuke stad, minder hectisch dan Bangkok en ook niet zo warm als je door de stad loopt (in Bangkok heb je na 5 minuten al klotsende oksels…) Ik spreek op zondag af met Nathamon, waar ik de vorige keer ook mij afgesproken had. Maar dit keer alleen voor een lunch. Zij brengt mij daarna naar het hostel dicht bij het vliegveld, want morgen vertrek ik naar Hongkong. En tja, de vlucht vertrekt al om 6 uur in de ochtend.

Ik overnacht in het Sleep Terminal Hostel, met naar blijkt privézwembad. En daar maar ik natuurlijk optimaal gebruik van. Ik denk nog even na over de afgelopen maanden. Zuidoost-Azië is mooi, divers en elk land heeft (gelukkig) zijn eigen cultuur en bezienswaardigheden. Myanmar en Cambodja vond ik het leukst, Thailand ook. Bij Thailand had ik in het begin dat het ‘te toeristisch’ is, maar er zijn nog genoeg plekken waar je maar weinig westerse toeristen tegenkomt. Vietnam was mijn eerste kennismaking met Zuidoost-Azië, waar ik vooral het noorden leuk vond. Hanoi is een geweldige stad, in tegenstelling tot Ho Chi Minh met zijn meer westerse uiterlijk. En Laos… persoonlijk vond ik Laos het minst leuk. De mensen zijn niet zo heel aardig, maar als je van het platteland houdt zit je hier goed. Die uitstraling heeft het en dat maakt het aan de andere kant ook weer heel mooi. Maar nu is het echt tijd voor afwisseling. Ik ga terug naar Hongkong waar ik het visum zal regelen voor China.