Siem Reap: Angkor Wat, pornografische dansfeesten en de kapper

In deze blog: Ik ben in Siem Reap. Ik heb wel zin in een feestje met pornografische dans, maar bij elk hostel waar ik kom krijg ik nee op het rekest. Daar doen we sinds kort niet meer aan, alsof er een toerist mij is voor geweest en het verknalt heeft voor de rest. Dat wordt een saaie week. Misschien moet ik mij dan maar volledig focussen op Angkor Wat. Daar ben ik tenslotte voor gekomen (dat zeg ik nou wel, maar stiekem…) Natuurlijk weet ik niet wat er op dat feestje met pornografische dans is gebeurd, maar voorzichtigheid is altijd geboden. Vooral in het corrupte Cambodja. Ik erger (ach ik overdrijf iets) mij meer aan die toeristen die in een hemdje en korte broek boven de knietjes de tempels bezoeken. Overal staat aangegeven dat dit niet de dresscode is en die aardige Cambodjanen zijn ‘te aardig’ om er iets van te zeggen. Eigen verantwoordelijkheid en soms ook gewoon eens inlezen waar je naar toe gaat… Nou, de toon is gezet voor deze blog…. Maar dat mag ook wel, na bijna 3 weken geen blog gepost te hebben.

Zondag 11 februari 2018  
Daar sta ik dan, met al mijn enthousiasme wachtend op de bus van Anlong Veng naar Siem Reap. Die vertrekt om 7.30 uur i.p.v. 7 uur. Gelukkig verloopt de rit voorspoedig, totdat we halverwege rit stoppen en er 45 minuten lang zware houten stoeltjes de bus in worden geschoven. En of ik mijn eigen backpack bij me wil houden. Gelukkig ben ik niet de beroerdste. Ik dommel even weg en word wakker gemaakt met de mededeling: WE ZIJN IN SIEM REAP! Nogal suf werk ik mijn lichaam de bus uit. Ik word in een tuktuk geduwd en we zetten het op een rijden. Waar zitten we nou? Ach kijk eens aan, 20 kilometer ten oosten van Siem Reap. Die 1.6 op een schaal van 5 als beoordeling van deze busmaatschappij is inderdaad terecht. Ik vraag nog even hoeveel dit geintje mij gaat kosten, 20.000 Riel oftewel 5 dollar. Het kan erger. Gelukkig zet hij mij wel af bij mijn hostel. 4 dollar per nacht, inclusief een heerlijke warme douche, gratis water tappen in je 1.5 liter fles en een handdoek om de hele boel mee schoon te vegen (je weet wel). Wat wil een mens nog meer, behalve een gratis ontbijtje?
Laat ik in de middag maar even lekker bijkomen van deze enerverende busrit. In de avond ga ik maar even Siem Reap verkennen. Siem Reap is misschien wel de meest bekende stad van Cambodja, in ieder geval de meest toeristische. Hoewel ik geen fan ben van de grote steden is Siem Reap wel leuk. Zo heb je er verschillende nightmarkets (avondmarkten voor de Engelse analfabeet) en heb je er, niet onbelangrijk, de pubstreet… om eens lekker je droge keel te verwennen met een gouden rakker. En je kunt hier ook ontzettend goed eten: van sprinkhanen tot schorpioenen en van pissebedden tot aan lekkere knapperige spinnen, althans zo zien ze er wel uit. Ik sla over.
Morgen om 4 uur op, om met 3 andere Nederlanders een toertje te maken in een tuktuk naar de tempels van Angkor Wat. Om 00.30 uur lig ik in bed. Fijne nachtrust…

Maandag 12 februari 2018
Strompelend kom ik mijn bed uit. Ik begin mijn dag met stokjes tussen de ogen, want ze vallen constant dicht. Om 4.15 uur staat de Tuktukdriver al voor de deur van het hostel. De andere drie Nederlanders zitten gezamenlijk in een ander hostel. Die halen we maar even op voor de gezelligheid. Ik ken alleen Frank, samen met twee andere deden we de tuktuktoer naar de Killing Fields in Phnom Penh. We rijden eerst naar de ticketbalie (3km naar het noorden), kopen een driedaagse pas voor het luttele bedrag van 62 dollar en scheuren naar die ene mooie plek waar we zullen genieten van de zonsopkomst. We zitten op de eerste rij naast het water en omgeven door de muggen. De zonsopkomst is inderdaad mooi!

Eenmaal je camera aan kun je niet anders dan foto’s blijven schieten (maar misschien had ik die knop eens los moeten laten). Onze gids, Sophearith Bun hebben we gevonden via de facebookgroep Inside Cambodja. Net als mijn mede tuktukgebruikers voor vandaag… Naast dat Sophearith een tuktuk kan rijden, is hij ook gids en maakt hij hele mooie foto’s. Dan is het niet erg iets meer te betalen dan een tuktukdriver die je afzet en je veel plezier wenst. Met hem doen we het Kleine Circuit van 17 kilometer, dat ons brengt naar Angkor Wat, Angkor Thom, Ta Phrohm, Banteay Kdei, The Terrace of the Elephants en nog wat kleine tempels. Naast Angkor Wat is Ta Phromh de meest bekende. Hier is een scene opgenomen van Tomb Raider, met de grote lippen hebbende Angelina Jolie.

Ze zijn bezig veel van de tempels van Angkor Wat te restaureren, alleen de bomen werken niet mee. Die zijn in de tempels gegroeid en mogen van het Boeddhisme pas gekapt worden als ze dood zijn. Dat heb ik ook maar van de gids, dus geen kritiek op mij alstublieft. In de middag bezoeken we de kleinere tempels, maar ook het grotere complex van Angkor Thom om vervolgens te eindigen bij Angkor Wat. Angkor Wat is dus maar een klein deel van het gehele tempelcomplex, maar wel de meest bekende. Om 15 uur taaien we af, met de tong op de grond en ik doe als ware avonturier maar even een middagdutje. Morgen dag 2 van Angkor Wat, maar nu op de fiets…

Dinsdag 13 februari 2018    
Ik heb een ontzettende goede fiets weten te huren bij het hostel waar ik verblijf: 2 dollar voor de hele dag. Het enige nadeel is dat je maar 254 rondjes moet trappen om 3 meter vooruit te komen. Maar als dat alles is! Toch zet ik mijn reis voort, maar ik onderneem niet het Grote Circuit vandaag. Dat zou totaal al neerkomen op 40 kilometer op een slechte fiets en een temperatuur van 35 graden. Ik ga eerst naar Angkor Wat en kijk nog even rustig rond.

Als ik even lekker wat kokosnoot sap bestel bij een tentje ontmoet ik een rare vrouw uit Canada die niet met de tijd mee gaat. Ze is 3 weken op vakantie, heeft geen mobiel of tablet mee en heeft twee vluchten geboekt om in Bangkok te geraken. Eerste vlucht: Montreal – Amsterdam. Tweede vlucht: Amsterdam – Bangkok. Die eerste vlucht was bevestigd, die tweede niet. Die was geannulleerd, omdat haar Expiry Date van haar creditcard niet klopte. Dus toen stond ze daar op Schiphol en niemand die haar wilde helpen. Very cold people, zei ze. Om een beetje de kou uit de lucht te halen zei ik nog Its winter, maar daar kon ze ook niet om lachen. Toch hebben we het anderhalf uur met elkaar vol weten te houden. Ze heeft een pas voor 1 dag, maar ze gaat vooral mensen kijken hier. Ja, die zijn hier genoeg. Na de lunch ga ik naar Angkor Thom (gister ook al geweest) om alles nog een keer rustig te bekijken. Vanaf de noordelijke ingang fiets ik 12 kilometer terug naar Siem Reap. Genoeg geweest voor vandaag! Tot slot eet ik nog even een kroketje bij de snackbar om de hoek. Wel de enige Nederlandse snackbar van Cambodja, helaas.

Woensdag 14 februari 2018
Met een driedaagse pas heb je een week de tijd om naar de tempels van Angkor Wat te gaan. Vandaar dat ik vandaag maar even een rustdag neem om bij te komen van die warme fietsdag. Een lekker dagje in een café zitten is ook lekker… Ik boek ook mijn busticket naar Bangkok voor vrijdag de 16de februari. Het is de eerste keer dat ik het echt heel erg jammer vind dat ik een land moet verlaten. De vriendelijke mensen, de mooie natuur en die trieste recente geschiedenis maken Cambodja een land om zeker nog eens terug te komen.

Donderdag 15 februari 2018
Deze laatste dag in Cambodja brengt mij naar het Grote Circuit in Angkor Wat. Tegendraads dat ik ben fiets begin ik waar de meeste mensen eindigen: Preah Khan. Dat zegt jullie waarschijnlijk niets, maar het verrassende is: dit is een tempel. Net als Neak Pean, Ta Som, East Mebon en Pre Rup. Het zijn allemaal kleine tempels en niet zo mooi als Angkor Wat of Angkor Thom, maar het geheel van al die tempels is werkelijk prachtig.

De tempels van Angkor Wat zijn gebouwd in de 12de eeuw tijdens het Khmer rijk (niet te verwarren met Rode Khmer). Het is het grootste religieuze monument ter wereld met een oppervlakte van 162 hectare. Het staat uiteraard op de Unesco Erfgoedlijst en als je hier naartoe gaat, kies als je tijd hebt voor de driedaagse pas. Dan heb je alle tijd om de tempels op je gemakt te bekijken en misschien kom je dan net als ik ook wel een raar Canadees w*f tegen.

Tot slot ga ik nog even naar de kapper. Ik kwam al van die luxe zaakjes tegem, maar het enige wat ik vraag is om die dooie bever op mijn hoofd te onttronen. Ik kom uit bij een zaakje van een man, rond de 45 jaar schat ik. 2 dollar is het gehele tarief voor het onbezorgde knippen. Van tevoren had ik al wat foto’s op mijn mobiel gezet met hoe het er ongeveer uit moet zien. Niet dat ik straks als gabber Piet (wie kent hem nog?) mijn reis vervolg. De plukken vliegen in het rond en binnen 15 minuten is de bever weg. Iets te kort aan de bovenkant, maar ik zie geen hoofdhuid dus heeft de goede man het toppie gedaan!

Mijn laatste avondmaal is een pizza en geen traditioneel gerecht uit Cambodja. Waarom pizza? Nou, daar heb ik trek in punt. In de avond is er nog het Chinese Nieuwjaar, maar dat sla ik over. Morgen vertrekt de bus om 9 uur en dat wordt een rit van 7 uur naar Bangkok, inclusief douaneformaliteiten. Ik kijk er al naar uit.  

Op het moment van posten van deze blog zit ik in Myanmar. 19 maart zal ik weer teruggaan naar Thailand en daar op één van de vele eilanden een weekje vertoeven om mijn blog een beetje up-to-date te houden. De trouwe lezer zal dan ook zeker gezien hebben dat ik een maandje moet inhalen…