Taiwan: het land dat niet bestaat...

Taiwan wordt gepest door het grootste jongetje van de klas. Want Taiwan bestaat niet als het aan de Volksrepubliek China ligt. De Volksrepubliek vindt dat Taiwan een onderdeel van China is. Andersom vindt Taiwan dat zij het echte China vertegenwoordigen en dat de Volksrepubliek juist een onderdeel van Taiwan is. Taiwan noemt zich daarom ook Republic of China (ROC). Maar de internationale gemeenschap heeft in 1971 de kant van de Volksrepubliek gekozen, waaronder Nederland. Taiwan wordt maar door 22 landen erkend, waaronder Burkina Faso en enkele nietszeggende eilandjes. Wat Taiwan ook probeert, weinig landen durven een handelsakkoord met de ROC af te sluiten en het mag als niet erkend lid ook geen aanspraak maken op hulp van alle instituties van de Verenigde Naties. Het is knap dat Taiwan tot de 30 beste economieën van de wereld behoort. Die financiële hulp is deels te danken aan de Verenigde Staten, maar de laatste tien jaar ook van China. Maar begin niet over onafhankelijkheid van Taiwan, want dan wordt de Volksrepubliek China boos en dreigen ze met militair ingrijpen. Gelukkig wordt Taiwan gesteund militair ook gesteund door de Verenigde Staten. De bevolking van de ROC is verdeeld over de onafhankelijkheid. De algemene opinie is om de huidige situatie intact te houden. De economie is belangrijker dan een erkende onafhankelijkheidspositie. En de Volksrepubliek China? Die wacht op het moment dat ze politiek en economisch zo machtig zijn dat Taiwan vanzelf weer bij de Volksrepubliek wil horen.

Een korte inleiding voor Taiwan is belangrijk om te weten. Ik ben nu 10 dagen in dit land (land? Mag ik dit zeggen? Ja, dat mag ik zeggen…) en het land fascineert mij vanuit dit historische perspectief. Voor mensen die een keer naar Chinees grondgebied willen, maar niet al die boerende, luide en opdringerige Chinezen om zich heen willen hebben is daar Taiwan. Want Taiwan is historisch en modern tegelijk, democratisch en de bevolking is beleefd en vriendelijk! Welkom in de Republic of China!

Ik begin mijn reis in Taiwan in de hoofdstad Taipei. Volgens velen één van de veiligste hoofdsteden van Azië! En ik ben verliefd op Taipei, wat een fantastische stad. Lees mee wat ik hier allemaal gedaan heb…

Dag 65 - Dinsdag 7 oktober

Soyanara Japan, Ni hao Taiwan! Vanaf Naha International Airport vlieg je binnen 2 uurtjes naar Taipei, of Taoyuan International Airport. Met de in maart geopende metro ben je binnen 40 minuten op Taipei Main Station. Ik ontmoet in de metro iemand uit Hong Kong en hij vertelt best veel…. Vooral veel over de invloed van China op Hong Kong, zonder dat ik hem naar dat onderwerp toe bracht. Nou, misschien een beetje. Hong Kong moet zich minder aantrekken van China. Beijing bepaalt wat er gebeurt in Hong Kong en dat moet afgelopen zijn. Maar hoe kan hij mij niet vertellen. We praten verder over dit onderwerk tijdens de lunch. Iedereen die ik tegen ben gekomen en die naar Taiwan is geweest is lyrisch over het eten. Sommige mensen komen in no-time 5 kilo aan, zo goddelijk. Mijn eerste maaltijd is rijst met kip en stinky smelly tofu, echt een lekkernij uit Taiwan en het is verdomd goed naar binnen te krijgen!
Ik check eerst in bij mijn hotel ten noorden van Taipei Main Station. Een hotel maar ook een hostel tegelijk en het bevalt prima. Van 18 tot 21.30 kan je elke avond gratis thee, koffie, sap en koekjes krijgen in het restaurant. Kijk, daar ga je als Nederlander natuurlijk gebruik van maken.
In de namiddag ga ik naar een Confucius tempel en naar een boeddhistische tempel. Vooral de boeddhistische tempel is erg mooi met al die versieringen en de fleurige bloemen (Nederlander en bloemen hè) maken het helemaal af. In de avond ga ik naar de night market om de hoek van het hotel. Het ruikt echt heerlijk en als ik er toch ben dan probeer ik maar het één en ander uit. Morgen maar weer naar de night market…

Dag 66 – Woensdag 8 oktober

Als ik mijn hotel verlaat ruik ik de lekkere geuren en aroma’s van de eettentjes onder het hotel. Maar rijst en curry als ontbijt sla ik maar even over. Ik eet mijn hele reis al noedels en rijst.
Een wandeling uit de Lonely Planet staat er op het programma vandaag. Die begint voor de verandering bij een… tempel. Wel een leuke wandeling langs oude gebouwen met westerse invloeden. Een korte impressie zie je hier onder, met onder andere de cityhall, een oude stadspoort, het presidentieel paleis en een park.

Tot slot kom je uit bij het spektakelstuk van Taipei: het Chiang Kai Shek Memorial Hall. Chiang Kai Shek was de eerste president van Taiwan in 1948 en men heeft een mooi groot memorial complex en museum voor hem laten bouwen om hem te eren. Van 9 tot 17 uur is er elk uur de wisseling van de wacht. Zeer indrukwekkend en de wachters lopen zo synchroon dat Noord-Korea hier nog een puntje aan kan zuigen. Helaas laat één van de wachters zijn geweer vallen en laat het toeval zijn dat ik op video heb staan. De film duurt wel 5 minuten, maar als het lukt, zet ik hem op deze site. In Noord-Korea zou hij voor het laten vallen van het geweer allang geëxecuteerd zijn. Het spektakel duurt 10 minuten. Tot slot ga ik met de metro terug richting het hotel. In de metro mag je niet drinken tenzij je graag een boete betaalt van 45 euro. En natuurlijk moet je ook in de rij aansluiten! In de avond ga ik even naar de nightmarket voor een appetijtelijke versnapering en in het hotel eet ik bijna alle koekjes op… En als kers op de taart krijg ik nog een kom Taiwanese noedels. De eerste kilo´s zitten er weer aan.

Dag 67 – Donderdag 9 oktober

Een mens kan heel goed van mijn hotel, gelegen ten noorden van het centraal station van Taipei, naar de olifantenberg lopen. De olifantenberg ligt 9 kilometer in oostelijke richting. Ik begin bij Huashan 1914 Creative Park. Dat is een oude wijnfabriek die ze hebben omgetoverd tot een plek met allemaal hippe tentjes en winkeltjes. Het maakt een verlaten indruk met lege panden en weinig mensen, maar zoals wel vaker ben ik aan de verkeerde kant van het park. Even omlopen en het is er een stuk gezelliger.

Daarna loop ik naar het Sun Yat Sen Memorial Hall. Sun Yat Sen wordt door Taiwan en de Volksrepubliek China gezien als de vader van het moderne China. Ook hier wordt elke uur de wisseling van de wacht gehouden. Net zo indrukwekkend als gister.

In de buurt van de Memorial Hall staat de Taipei101. Met 508 meter was het tot 2011 het hoogste gebouw van de wereld. Het wordt ook wel de Bamboo-tower genoemd, omdat het lijkt op bamboe lijkt (soms zijn dingen best voorspelbaar…). Vanaf de olifantenberg heb je een schitterend uitzicht op de Taipei101. Iets voor 5 uur ga ik daar heen, want dan begint het donker te worden. De onderstaande foto’s zeggen genoeg. En als ik naar het westen kijk waan ik mij in een scene van de The lord of the rings.

Tot slot eet ik in een foodcourt onder de Taipei101. Dat kost me inclusief een alcoholische versnapering 8 euro en het eten is om door een ringetje te halen. Naast de Taipei101 hebben ze een grote tent neergezet met de tekst Oktoberfest 2017. Klinkt als muziek in de oren, maar je moet een pas aanschaffen en om de tent in te komen moet je 2000 Taiwanese dollars aftikken, of 58 euro. Er is ook een tentje van King Stroopwafels met Taiwanese dames in Nederlandse klederdracht. Het zijn de Europese weken in Taiwan! Toch sla ik de stroopwafels over…

Dag 68 – Vrijdag 10 oktober

Mijn laatste volledige dag in Taipei. In Dihua street zet ik de huizen met westerse invloeden op de foto. Dan drink ik een heerlijk vers gezette bak koffie in de markthal en dat voor een prikkie. Op weg naar de Memorial Hall voor slachtoffers van de oorlog tussen China en Taiwan in de jaren 40 kom ik nog het Grand Hotel tegen, een paar musea en een park met creatieve beeldjes. Het valt mij op dat ze veel aandacht voor kunst hebben in Taipei.

Bij de Memorial Hall schijnt weer een wisseling van de wacht te zijn. Natuurlijk pak ik deze ook even mee.

Dan neem ik de bus richting het noorden. Ik kom rond 17 uur aan bij het National Palace Museum, het belangrijkste museum van Taiwan. Op vrijdag- en zaterdagavond is het museum open tot 21 uur. Men gaf mij de tip dan te gaan, want rond 18 uur gaan alle groepen eten en dan is het rustig en struikel je dus niet over de Chinese toeristen. En dat klonk mij als muziek in de oren. Het museum is niet heel groot en als je van porseleinen potjes en pannetjes houdt ben je hier aan het goede adres. Ik ben vooral benieuwd naar de vorm van geschiedschrijving. In het museum kom je vele voorwerpen tegen uit de Republic of China en de Volksrepubliek China. Maar het wordt natuurlijk allemaal gepresenteerd als kunst uit de Republic of China!

Om 20 uur pak ik de bus naar Shilin night market. Met mijn vrij recent aangekochte ov-chipkaart tracht ik in te checken, maar het systeem hapert. Na 10 minuten langs de kant gestaan te hebben komt de monteur op zijn scooter aangereden. Toch moeten we overstappen op de volgende bus. Zo zie je maar weer dat het systeem van de ov-chipkaart niet alleen in Nederland voor problemen zorgt. De Shilin night market is één van de grotere markten van Taipei. Ik eet er achtereenvolgens rundvleesblokjes met kaas op ambachtelijke wijze gemaakt en met de schaar in stukjes geknipt, gefrituurde zoete aardappelbolletjes, wederom stinky smelly tofu en als dessert een gevuld bakje van pannekoekendeeg met warme room en chocolade. En om het allemaal af te maken een Taiwanees biertje. Wat een lekkere afsluiting van 4 dagen Taipei. Hier moet ik zeker nog een keer terugkomen!

De oplettende lezer zal het al gezien hebben. Ik loop een week achter. Daarom kunnen jullie één dezer dagen een nieuwe blog verwachten…