Het vulkanisch eiland Jeju

In deze blog: een wandeling naar de hoogste berg van Zuid-Korea, duikende bejaarden en een strijd met niet Engelssprekende buschauffeurs.

Dag 37 – Dinsdag 10 oktober

Ik heb nog steeds geen idee of ik met de boot mee kan. Ik heb nog geen bevestiging gehad en via de site van de ferry kon ik niet boeken, want die was alleen in het Koreaans. En mijn Koreaans is nog niet zo goed na twee weken dat ik eventjes vloeiend alle gegevens in kan vullen. Het is vanuit Gwangju ook nog twee uur met de bus dus ik besluit een vliegtuigticket aan te schaffen voor 24 hele eurootjes. Uiteindelijk is deze optie goedkoper en sneller. Vanaf Gwangju International Airport vlieg ik onder begeleiding van 10 straaljagers (tja, ze weten dat er belangrijke personen in het vliegtuig zitten…) met Asiana Airlines naar Jeju Island. In mijn hostel in Jeju-ri word ik gebeld door Directferries dat de boeking niet door kan/kon gaan. Maar alsof ik daar nog op gerekend had…

Dag 38 – Woensdag 11 oktober

Een rustige dag vandaag met alleen een wandeling door Jeju stad, de grootste stad van Jeju Island met 600.000 inwoners. Eerst maar even de grens van dit eiland opzoeken, de waterkant. Daar zijn de haenyo’s al volop aan het duiken. De haenyo’s zijn vooral vrouwen van boven de 60 jaar die de hele dag in de zee duiken op zoek naar voedsel. Vroeger verdienden ze hier hun geld mee, maar vandaag de dag zijn er nog maar 5.000 duiksters op het eiland. Dit stukje cultureel erfgoed begint een uitstervend ras te worden, want de jeugd loopt niet warm voor dit koude werk. En de oude dames doen dit ook echt van 9 tot 5!

Daarna ben ik doorgelopen langs de kust naar de drakenrots. Leuk om te zien, alleen de draak was zeker op vakantie, want die herken ik er niet in. Maar met een beetje fantasie en verbeeldingskracht zie ik ineens Smaug van The Hobbit voor me.
De rest van de middag heb ik in mijn hostel bijzonder weinig gedaan en dat is ook wel eens lekker!

Dag 39 – Donderdag 12 oktober

Tijd voor de oostkust van het vulkanische eiland Jeju. Ik begin bij de busterminal waar ik eerst even een strijd voer met de buschauffeur over de te betalen prijs. Daarna kom ik aan bij de Manjanggul Cave; een grot die is ontstaan tijdens een uitbarsting van ongeveer 1000 jaar geleden. Je mag maar 1 kilometer de grot in en voor het astronomische bedrag van €1,50 hoef je het niet te laten! En 1 kilometer heen en 1 kilometer terug is voor de gewone mens ook nog makkelijk te doen ook. Er werd mij aangeraden door mijn gidsboek om een zaklamp mee te nemen, maar met mijn röntgenogen zal ik toch geen moeite hebben? Je loopt gewoon door een tunnel met af en toe wat lichteffecten en een paar lavasculpturen die zijn ontstaan door de tijd heen. Klinkt cynisch dit, maar ik moet zeggen dat het echt een aanrader is om er een uurtje voor uit te trekken!

Na de Manjanggulgrot ga ik verder naar het Haenyomuseum. Natuurlijk voer ik eerst weer even een strijd met de niet Engelssprekende buschauffeur over de prijs (gelukkig heb ik deze rit wat medestanders die meestrijden!) en we zijn weg! Het Haenyomuseum gaat natuurlijk… over de duikende vrouwen! Zo leer je over de geschiedenis van deze dames vanaf de afgelopen 200 jaar tot nu en zie je hoe hun levens er in die tijd uitzag. Het museum kost 80 eurocent en er wordt best veel uitgelegd over hun levensstijl.

Na het Haenyomuseum gaat de trip verder naar Seongsan Ilchulbong, oftewel ‘Sunrise Peak’. Ongeveer 5.000 jaar geleden is deze kleine vulkaanachtige berg ontstaan door vulkanische activiteit op en rond het eiland. Als je naar Jeju gaat moet je dit beslist gezien hebben! Ik pak de bus en ga weer actief de strijd aan met de niet Engelssprekende buschauffeur over de prijs. In mijn gids staat toch echt een hogere prijs, maarja… laat ik dat maar vooral niet zeggen. Bijna aangekomen bij mijn halte druk ik als fanatiekeling op het stopknopje en de bus rijdt net zo fanatiek door. Zonder dat ik het door had maakte ik daar net even een grote schuiver. Op het moment dat je op een knopje drukt moet je blijkbaar ook de intentie tonen om uit te stappen en naar voren te lopen. Aangezien ik dat niet deed was mijn straf 3 haltes teruglopen, laten we zeggen dat het door de vermoeidheid komt…. Om 17.15 loop ik dan omhoog en binnen 15 minuten ben ik op de top met werkelijk een schitterend uitzicht. Het weer is dan niet zo best, het uitzicht is echt adembenemend mooi. Op een heldere dag zou je vanaf hier Mount Hallasan (hoogste berg van het eiland en Zuid-Korea) kunnen zien, 40 kilometer verderop. Als het donker wordt loop ik naar beneden en pak ik de bus terug. Dit ritje is weer goedkoper dan het laatste ritje hiernaartoe, terwijl de afstand twee keer zo groot is. Tijd voor één verandering morgen.

Dag 40 – Vrijdag 13 oktober

Vrijdag de dertiende, als dat maar goed gaat. Mijn dag begint in ieder geval niet best, met een migraine/hoofdpijnnachtje dus ik heb niet goed geslapen. En dat is vreselijk balen, want vandaag staat de beklimming van de hoogste berg van Zuid-Korea op het programma! Van de vier volle dagen dat ik hier ben zag ik dat dit de mooiste dag zou worden dus eigenwijs dat ik ben besluit ik het gewoon te doen. Om 7 uur sta ik op en loop ik naar één van de convenience stores in de buurt. Ik koop de T-Money Card, een ov-chipkaart die je bij aanschaf maar € 1,80 kost (€7,50 in Nederland, wat een afzetterij daar…) In de bus check ik even in en om 08.30 sta ik aan de voet van de Seongpanak-trail. 9,6 kilometer naar de top en dezelfde route en afstand weer terug. Ik heb genoeg water en eten ingeslagen dus dat moet geen probleem worden. Alleen moet ik het wel wat rustiger aan doen vanwege mijn slechte nachtrust. De wandeling naar de top duurt ongeveer 4.5 uur en om 12.30 moet je op 7.3 kilometer van de route zijn, want daarna mag je van de boswachter niet meer naar boven. De laatste 2.3 kilometer zijn het steilst en aangezien het ook nog 4.5 uur naar beneden is en de boswachter geen zin heeft je in het donker nog te zoeken moet je dus halverwege de dag 7.3 kilometer gelopen hebben. Ik ben om 11.30 uur al op dat punt zonder op te scheppen (maar het is echt zo!). Pas na dit punt kom je er achter waar je nou echt bent, want de hele tijd loop je in het bos en vaak over een slecht afgewerkt pad dat je alleen maar met je ogen naar de grond kijkt. Als je eenmaal de omgeving kan zien is dat echt adembenemend! Omdat de zon schijnt en er een blauwe lucht is kan ik het grootste deel van het eiland vanaf hier fantastisch zien! Ook deze wandeling moet je echt gedaan hebben als je op Jeju-Island bent! Boven rust ik uit, want ik moet ook nog 9.6 kilometer terug. En dat valt me een portie zwaar! Ik geniet van het zonnetje en de schitterende omgeving. Eenmaal naar beneden kom ik de laatste 2 kilometer nog wel vooruit, maar die keien waar je over moet lopen maken het niet makkelijker. Als een oud lijk (althans zo voelde ik me) loop ik de laatste meters naar de bus. En dan moet ik nog 40 minuten naar mijn hostel, maar ik hoef geen strijd meer te voeren over de prijs. Hulde aan de T-Money Card! Eenmaal thuis aangekomen neem ik een lange warme douche en spring ik om 20 uur mijn bed. Ergens om 10 uur ’s ochtends word ik weer wakker…

Dag 41 – Zaterdag 14 oktober

Laatste dag op Jeju Island en vandaag staat het zuiden van het eiland op het programma. Eerst ga ik met de bus en de T-Money Card naar de stad Seogwipo, om vervolgens via het WK stadion van Jeju naar Mount Sangbansan te gaan in het zuidwesten van het eiland. Aan de voet van de deze berg bevindt zich een tempel met een Boeddhabeeld in een grot in de berg en dat lijkt me wel geinig! Na 10 minuten bereik je de grot en heb je mooi uitzicht over de baai (en als je je dan omdraait zie je de Boeddha!). Ik zie beneden ook een soort VOC-schip staan.
Sterker nog, het is een replica van een VOC-schip! De Sperwer strandde hier in 1653 en kapitein Hamel leefde voor 13 jaar in Korea, voordat hij uiteindelijk terugkeerde naar Nederland. Het schip mag je gratis in en als je dan toch een Nederlands schip aan de kust neerzet, dan kan je hier ook wel een houten beeld van Guus Hiddink neerzetten! Natuurlijk moet ik even op de foto met Nederlands exportproduct nummer 1… Verder kan je hier ook nog een wandeling maken langs rotsformaties aan de kust, maar vanwege het hoge water kan dat niet vandaag.

Om mijn trip op Jeju af te sluiten ga ik naar het plaatsje Seogwipo, de tweede stad van Jeju. In dit plaatsje heb je een soort schacht met een waterval die je kunt bezoeken. Onderweg kom ik een Turkse dame tegen die ook de ingang zoekt en zo lopen we ‘romantisch’ samen naar de waterval… Daarna pakken we de bus, ik check in en zij betaalt volgens mij voor iedereen in de bus en we gaan naar Jeju-stad. We nemen afscheid en ik ga naar mijn hostel om vervolgens mijn tas te pakken. Morgen om 09.15 uur vertrekt het vliegtuig naar Seoul!