Welkom in Zuid-Korea: Busan en de culturele hoofstad Gyeongju

Matane Japan, Annyong haseyo Zuid-Korea,

En toen zaten we in Zuid-Korea! De overtocht met de boot verliep prima. Naast het gewone ticket dat ik geboekt had moest je in de terminal nog 600 yen aan benzinetoeslag betalen en voor het gebruik van de terminal moest je ook nog 500 yen neerleggen. Natuurlijk wist ik dat dus werd dat geen probleem. De dame van het vervoersbedrijf vroeg aan mij waar ik na Zuid-Korea naar toe ga. Ik noemde de bestemming en ze wilde bewijs zien. Dit had ik gelukkig en dat was verder oké. Bij de douane zouden ze het mij later niet vragen, waardoor die regel over het uitreisticket (zie een eerder blog) door Aziatische landen niet gehanteerd wordt. Bij de douane van Japan nog even een stempel in mijn paspoort gekregen en je zit bijna in de boot. Geen controle van de bagage, dus dat was prettig. Het weer was ook goed, strakblauw en weinig wind dus de kotszakken hoefden niet tevoorschijn gehaald te worden. Om 18.15 uur was ik in Busan. De controle aan Zuid-Koreaanse zijde was ook snel voorbij. Koffers en tassen door de scanner en zelf ga je er ook doorheen met portemonnee en telefoon in je zakken en je bent er! Welkom in Zuid-Korea…

Er zijn wel wat verschillen met Japan. Even een paar dingen die de afgelopen dagen opvielen:
-In Japan rijden ze links, in Zuid-Korea rijden ze dan weer rechts.
-Het stopcontact in Zuid-Korea is hetzelfde als in Nederland. Voor Japan heb je wel een wereldstekker nodig.
-In Japan gaat het allemaal gestructureerd, even netjes op je beurt wachten etc. In Zuid-Korea niet. Als de eerste persoon nog uit de metro moet komen zijn er al drie naar binnen gevlucht om een plekje te bemachtigen. En op de vismarkt moet je wel mee duwen, anders kom je niet vooruit en blijf je in de vislucht hangen.
-Qua kosten is Zuid-Korea een stuk goedkoper. Voor mijn hostel in Tokyo betaalde ik omgerekend 16 euro per dag, voor mijn hostel in Busan betaalde ik omgerekend 8 euro per dag.

Dag 28 – Zondag 1 oktober 2017

Zaterdag 30 september ging vooral over de boottocht, de rest was bijzaak. Op zondag begon dan echt mijn eerste avontuur in Busan, de tweede stad van Zuid-Korea. De stad telt ongeveer 4 miljoen inwoners en is een echte havenstad. Dat moet ook wel, want Zuid-Korea is via land natuurlijk niet te bereiken.
Ik was aardig moe, dus ik besloot tot 10 uur in mijn bed te blijven liggen. Dat deed wel even goed. Ik wilde een aantal plaatsten bezoeken vandaag, dus kocht ik een dagkaart voor de metro. Waar die in Tokio nog 8 euro kostte, was dat hier 3,75 voor de hele dag, dus dat is een koopje! Met lijn 1 naar het laatste station gegaan, Dadaepo Beach. Geen idee wat er ik nou ging doen, want echt strandweer was het niet. Maar er bleek een Sea Art festival te zijn en dat was nou wel weer leuk. Allemaal kunstwerken op het strand en het was er druk. Niet alleen vanwege de zondag, maar ook dat de Zuid-Koreanen vakantie blijken te hebben. Een rondje gelopen en met lijn 1 terug naar Gamcheon Culture Village, één van de trekpleisters van Busan. In 2009 zijn ze de hele wijk gaan opknappen en hebben ze, zoals de naam ook zegt, er een sfeervolle culturele en kleurrijke wijk van gemaakt. Tijdens het lopen door de straatjes kan je in verschillende huisjes naar kunstprojecten kijken, zoals een knikkerbaan maar dan met eieren (eierbaan dan). Je kunt je er zo een paar uurtjes vermaken. Na de Gamcheon Culture Village ben ik naar de vismarkt gegaan. Het is de grootste van Zuid-Korea en, verspreidt over verschillende gebouwen en straatjes. Als je niet van drukte houdt moet je hier niet naar toe. Ook niet als je er niet van houdt dat krabben en vissen met teveel in een klein aquarium gepropt zitten. Na een half uur vond ik het mooi geweest. Voor je het weet neem je die vislucht weer mee naar huis. Tot slot van de dag nog even naar Haeundae Beach gegaan, de plek waar veel inwoners van Busan in de zomer naartoe gaan. Ik besloot een Koreaans vleesrestaurant op te zoeken. Ik bestelde 1 portie vlees met knoflook, maar dat mocht niet. Drie was het minimaal. Aangezien ik vond dat ik wel wat lekker eten had verdiend en ik toch mijn 7 kamergenoten na dinsdag niet meer zal zien, besloot ik het te doen. Naast die portie vlees, wat ik geheel opgegeten heb maar dat terzijde, kreeg je ook nog alleemaal kleine hapjes erbij. Kortom 1 persoon met een tafel vol met gerechtjes. Allemaal geproefd, maar niet iets waar ik echt vrolijk van werd.

Dag 29 – Maandag 2 oktober 2017

Wederom om 10 uur opgestaan en een dagkaart voor de metro gekocht. Ik begon bij de United Nations Cemetry, de enige begraafplaats van de UN in de wereld. Uiteraard ging het over de Korea-oorlog! 16 landen, waaronder Nederland, hebben namens de Verenigde Naties militairen en materiaal gestuurd om het zuiden van Korea te helpen. Aan Nederlandse zijde kwamen 124 militairen om en die liggen hier begraven. Op het laatst liep ik een kleine Memorial Hall binnen. Een Zuid-Koreaanse man gaf mij een kleine tour met uitleg langs de foto’s. Ik twijfelde, maar besloot toch te vragen naar zijn mening over de huidige spanningen. Ik zag aan zijn ogen dat hij het er toch wel moeilijk mee had. Hij gaf antwoord en vond het te gek voor woorden en daar hield ik het bij. Ik schatte zijn leeftijd op 75 a 80 jaar, wat zou betekenen dat hij de oorlog meegemaakt heeft. Hij vertelde me ook dat twee dagen geleden een Nederlandse veteraan hier de begraafplaats had bezocht. Tot slot bedankte ik hem voor de rondleiding en wat hij toen zei tegen mij is mij voor dagen bijgebleven. Hij zei “ik wil Nederland bedanken voor hun inzet en mede dankzij jullie zijn wij zo welvarend als dat we nu zijn”. Het ging mij vooral om het laatste gedeelte van zijn zin. Wat zou hij zelf weten van de situatie in Noord-Korea? Wat wordt daar over bericht in de Zuid-Koreaanse media? En wat als Noord-Korea ook Zuid-Korea veroverd had in de oorlog? Dan had deze man in een dictatoriaal regime geleefd zonder enige vorm van vrijheid en een grote vorm van armoede. Want dat is wat we wel weten van Noord-Korea. Vrijheid is niet vanzelfsprekend.

In de metro kon ik het niet loslaten, maar toch ging ik verder naar mijn volgende bestemming: Geumgang Park. Daar kan je met de kabelbaan omhoog en heb vanaf de berg goed uitzicht over Busan. Mooi uitzicht, maar wel heel veel eentonige flats van dezelfde hoogte en witgrijs van kleur. Aan de andere kant had het ook wel iets. Op de berg kan je naar een aantal toegangspoorten van een oud fort. Alleen de toegangspoorten staan er nog. Ik heb alleen genoten van het uitzicht en een kleine wandeling naar de zuidpoort gedaan.

Dag 30 – Dinsdag 3 oktober 2017

Twee dagen voor Busan is weinig, maar ik heb mij beperkt tot de dingen die ik echt wilde zien. En op elke plek kan je wel een dag langer blijven, maar dan ben je over 5 jaar nog aan het reizen.
Vandaag stond in het teken van de eerste reis… per bus naar Gyeongju. Gyeongju is wat Kioto is voor Japan: de culturele hoofdstad van het land. De afgelopen decennia zijn de Zuid-Koreanen bezig een oude dynastie, de Silla periode (1ste eeuw voor Christus tot de 10de eeuw na Christus), in ere te herstellen. De gehele stad is een openluchtmuseum en het is ook een hele leuke gezellige stad. Dat zou ook kunnen komen, omdat de Koreanen in grote getale naar musea en parken zijn gegaan. Bij het Gyeongju National Museum werden de raarste spelletjes gedaan: van hooghouden van een pluche bal tot aan speerwerpen in een soort box van 2 meter afstand. En in het park waren vliegeren of selfies maken bij een Pink Bush de bezigheden van de dag. In de stad tref je verschillende monumenten of heuveltjes aan. Die heuvels zijn oude graven uit de Silla-periode. Je kunt er alleen omheen lopen en niet in.

Dag 31 – Woensdag 4 oktober

Voor vandaag heb ik bij het hostel een fiets gehuurd. Dat kostte me welgeteld 3 euro en 75 centjes. Nu kan ik in de omgeving een aantal tempeltjes bezoeken zonder dat ik steeds op de bus moet wachten. Mijn eerste doel was de Balguk-sa tempel, 13 kilometer verderop. Na 8 kilometer lag de ketting van de mountainbike eraf. Het was een feestdag dus de meeste tentjes waren niet op. Bij een tankstation zag ik iemand schoonmaken, dus had ik in mijn slechtste Koreaans gevraagd of ik wat papier kon krijgen. De man kwam met gereedschap. Oké, dat is ook een manier om geen vieze handen te krijgen. Bij deze mountainbike kreeg je heel makkelijk de ketting er weer op. Ik wilde net op de fiets stappen, totdat de man nog iets brabbelde wat op ‘koffie koffie’ leek. Sterker nog het was koffie. De man gaf mij ook nog een flesje water mee en ik kon gaan. Aangekomen bij de Bulguk-sa tempel was het retedruk. Ondanks dat deze tempel meerdere keren is gerestaureerd is het een goed voorbeeld hoe de tempels uit de Silla-periode eruitzagen. Heel kleurrijk en een paar stenen pagodes kan je hier vinden.
Na de Bulguk-sa tempel vervolgde ik mijn reis naar het Bomunmeer. Dit deed ik vooral gevoelsmatig, want mijn idee was om ergens rustig te gaan zitten en te ontspannen. Maar dan zie je een apart gebouw en dat bleek een onderdeel te zijn van de wereldexpo. Er was alleen een map in het Koreaans, maar de uitleg in het Engels van de lieftallige Koreaanse dame was ook genoeg om mij te verleiden tot een rondje over het terrein. Zo heb je er dinosauriërs (geen echte), verschillende kunstobjecten en theaters en musea waar je tegen betaling naar binnen mag. Voor mij was een rondje door de frisse buitenlucht genoeg.
Na de expo ging mijn reis verder met een rondje om het kunstmatige meer. Dan kom je nog een grote watermolen tegen. En je ziet veel Koreanen in een elektrisch wagentje tegen paaltjes opbotsen. Of ze rijden er wat lampjes vanaf. Aan het Bomunmeer tref je veel luxe resorts, dus de mensen zullen de schade ongetwijfeld kunnen betalen. Voor het donker, zo rond 6 uur, had ik de fiets weer netjes teruggebracht. Er zat geen licht op en aangezien de fietspaden niet van hele hoge kwaliteit zijn of soms ontbreken leek mij dat maar het beste.

Tot slot nog een paar dingetjes over Zuid-Korea. Zuid-Korea is een welvarend land en grote bedrijven als LG en Samsung komen hiervandaan. Tot nu heb ik geen echte problemen ondervonden als het gaat om communiceren met de lokale bevolking, maar ik ben dan ook niet in kleine plaatsjes geweest. Verder ben ik ook veel toeristen tegengekomen, dus het land wordt vanwege de spanningen niet gemeden. Waarschijnlijk gaan we rond 10 oktober wel meer te weten komen over Noord-Korea, want dan viert de communistische partij een feestje. En meestal wordt dat gevierd met een Noord-Koreaanse raket…